پیام اربعین حسینی از ازل تا ابد

در قیام عاشورا، بنی امیه قصد داشت تا همان طور که جسم پاک حسین(ع) و یاران عزیزش را زیر خاک پنهان کرد، یاد آنها را نیز از خاطره نسل بشر در آن روز و روزهای بعد محو کند.
اما در اربعین، خون حسین(ع) حیات دوباره گرفت و نقطه آغاز تبلیغ آرمان کربلا از طریق اشک شد. روزی که برافراشته شدن پرچم پیام شهادت کربلا در آن روز آغاز شد.
نگاه به نهضت امام حسین (ع) در اتصال به تسلسل نهضتی است که در تاریخ ابراهیمی وجود داشته و با آن معنی می دهد و این انقلاب باید تفسیر و توجیه گردد. مطرح کردن حرکت حضرت اباعبدالله و حادثه کربلا به صورت یک حادثه تاریخی مجرد و جدا کردن آن از پایگاه تاریخی و اجتماعیش، موجب می شود آنچه را که معنی ابدی دارد و همواره زنده است، به صورت یک حادثه غم انگیز گذشته در آورده و فقط در برابرش بگرییم و عزادار باشیم.
دشمنان اسلام در تلاش هستند تا با القاء این باور که حسین (ع) تنها اشک و ماتم می خواهد و صرفاً انسانی است که در نقطه ای از تاریخ کشته شده؛ و مرده، عزادار می خواهد، پیام واقعی این حرکت انقلابی را در چشم نوع بشر کمرنگ جلوه دهند.
پیام “هل من ناصر ینصرنی” حسین (ع) و آغاز حیات مجدد آن در تاریخ بشری در اربعین، برای کور دلانی نیست که در تاریکی جهلشان نور حقیقت را نمی بینند؛ بلکه سؤالی از تاریخ فردای بشر است، سؤالی از وارثان پرچم سرخی است که به دست همه راهبران مردم و همه آزادگان عدالتخواه در تاریخ بشریت سپرده شده است، که آیا در راه اعتلای حق حاضر به گذشتن از خود و دنیایشان هستند؟
رویداد پیاده روی میلیونی اربعین در این میان، جلوه ای هویدا و وصف ناشدنی از عاشقانی است که با وجود احتمال عملیات انتحاری مزدورانی که داعیه اسلام داشته ولی عامل کشتار و تفرقه در میان مسلمین هستند، جان بر کف نهاده و پیام وحدت را فریاد می زنند و خود را به کعبه عشاق می رسانند.
در قلب این انسان های آزاده، حسین (ع) شاهد حاضر در همه جا و همه وقت است.
منابع:
* گزیده ای از بیانات مقام معظم رهبری در تاریخ ۲۹/ ۶/ ۶۸
* تلخیصی از کتاب حسین وارث آدم نوشته دکتر علی شریعتی