این روزها بحث محتوای لایحه برنامه ششم توسعه بر سر زبانهاست که هر کسی از دری اولویتهای مهمی را که این برنامه باید مدنظر داشته باشد، پیشنهاد و ارائه می کند.
اگر بنا به ارائه پیشنهادی در گنجاندن اولویتهای مهم لایحه برنامه ششم توسعه باشد، پیشنهاد اصلاح الگوی مصرف برای رفاه عمومی، کاهش هزینه ها، ارتقای معیشت، بهبود سطح زندگی خانوارها، بهره وری بالا در اقتصاد و مهم تر از همه حفظ محیط زیست است.
اگر هیچ یک از دلایل فوق برای ما قانع کننده نباشد، نمی توان از موضوع امنیت ملی به آسانی گذشت، نگارنده معتقد است مهمترین هدفی که در میان مذاکرات مختلف جهانی که به تحریمهای خانمان سوز سالهای گذشته علیه ایران ختم شد، مسئله انرژی کشور را نشانه گرفته بودند؛ پس بهتر آن است که ما این اهرم تهدید را از جهانیان سلب و کشور را در برابر این تهدیدها بیمه کنیم.
ما ایرانیان هم اکنون در مقایسه با میانگین جهانی چهار تا پنج برابر بیشتر انرژی مصرف می کنیم؛ در آماری دیگر ٧٥ درصد انرژی را در کشور هدر می دهیم. آمار اسف بار تر از آن، مقایسه ای ساده میان مقدار مصرف انرژی ایران با چین است. جالب است بدانید که چین در حالی ٢٠ برابر ایران جمعیت دارد که مقدار مصرف انرژی آن با ما برابری می کند. به عبارت ساده تر: هر ایرانی ٢٠ برابر یک چینی انرژی مصرف می کند.
موارد فوق می تواند دلایل قانع کننده ای باشد تا مسئله اصلاح الگوی مصرف به شکل جدی تری در سرفصل اولویتهای لایحه برنامه ششم قرار گیرد.
در نخستین گام اگر بهینه سازی مصرف انرژی را تنها در ساختمانها پیاده کنیم، اقدام مهمی در مسیر اصلاح الگوی مصرف صورت گرفته است؛ چه آن که نیمی از انرژی در ساختمانها هدر می رود. پس از آن می توان سراغ بخشهای حمل و نقل، صنعت و سپس بخش کشاورزی رفت.
در مسیر بهینه کردن مصرف انرژی در بخش ساختمانها بسیاری از کشورهای جهان به سمت ساخت ساختمانهای صفر انرژی رفته اند که از انرژیهای تجدیدپذیر بهره می گیرند و مصرف انرژیهای فسیلی را هم به صفر می رساند.
این اقدام دست یافتنی و با فناوریهای موجود در کشور قابل اجراست، اکنون نیز در چند نقطه از تهران به صورت پایلوت اجرایی شده است، تنها همین حرکت حداقل ١٥ تا ٢٠ درصد در مصرف انرژی خانوارها صرفه جویی صورت می گیرد.
بیایید اصلاح الگوی مصرف انرژی در راستای توسعه پایدار در داخل را جدی بگیریم تا ابزار بزرگ تهدید را از جهانیان سلب کنیم.
منبع: شانا
