حمید روحانی نیز طوری زبان به درشت گویی گشوده است، آن هم با هوسهای انتخاباتی، که خشونت آن سالها را به یاد می آورد. مشخص نیست او کی می خواهد از «تاریخ» درس بگیرد!
به گزارش یوپنا، محمد علی وکیلی نماینده تهران در سرمقاله ابتکار نوشت:
۱-هرچه به انتخابات ریاست جمهوری سال آینده نزدیک می شویم حجم هجمه ها به رییس جمهور بیشتر می شود. مخالفان دولت هر روز بر غلظت حملات خود می افزایند؛ طوری که مرز توهین را هم رد کرده اند.
روزهای گذشته شاهد بی سابقه ترین توهین ها و حمله ها به رئیس جمهور بوده ایم. اینکه هدفشان چیست و چرا هر چه به انتخابات نزدیکتر می شویم این حمله ها عفیف تر می شود از موضوع این بحث خارج است. گذشته از اینکه اهداف و اغراض انتخاباتی پشت این ماجرا وجود دارد، به نکات دیگری باید توجه داشت.
٢-شیوع این گونه اهانت ها، زهوار اخلاق جامعه را پاره می کند. اخلاق در عرصه اجتماع تا حدی تابعی از مناسبات سیاسی است. به عبارتی عرصه غیر رسمی متاثر از عرصه رسمی است. این یک سنت است. تا بوده، «الناس علی دین ملوکهم» بوده! لذا نمی توان زبان عرصه رسمی آغشته به درشتی و زشتی باشد اما انتظار جامعه ای قانونمند و اخلاقی داشته باشیم.
٣-جناب حمید روحانی بیش از همه در سخنان خود رئیس جمهور را به توهین نواخته است. او در ادامه توهین هایش خواستار عبور از روحانی در انتخابات پیش رو شده است و نشان داد که هوس های انتخاباتی پشت این سخنان غیر اخلاقی است. از طرف دیگر توهین و تهمت های او یادآور روزهای منتهی به انتخابات ۸۸ است. خشونت آن انتخابات نیز از زمانی کلید خورد که عده ای باب درشت گویی و تندروی را گشودند. حمید روحانی نیز طوری زبان به درشت گویی گشوده است، آن هم با هوسهای انتخاباتی، که خشونت آن سالها را به یاد می آورد. مشخص نیست او کی می خواهد از «تاریخ» درس بگیرد!
۴-از توهین به حسن روحانی که اخلاقا فرو نهادنی است بگذریم، توهین به جایگاه رئیس جمهوری بخشودنی نیست. مطابق قانون اساسی رئیس جمهور دومین مقام رسمی کشورپس از مقام رهبری است توهین به این جایگاه و روفتن پای این کرسی، جفای بزرگی به کشور و نظام است. اگر باب اهانت به مسئولین باز شد و درشت گویی در مناسبات سیاسی رواج یافت، دیگر هیچ قاعده ای نمی ماند. در این فضا، سیاست، عرصه «بی رسمی» می شود و همه فضیلت ها به خواب می رود. از طرف دیگر این کارها، تیشه به ریشه نظام می زند. چرا که اقتدارسوز است. این اهانت ها، قبح جایگاه ها را فرو می پاشد و قدر و حرمتی برای آن نمی گذارد.
لذا اگر به هوس عبور از روحانی و کسب جایگاه ریاست جمهوری این چنین افسار زبان را وانهاده اند، باید گفت «بن بری» می کنند. تضعیف جایگاه ریاست جمهوری چیزی نیست که کسی به جز دشمنان نظام از آن سود ببرند. این کار همان حکایت به آتش کشیدن قیصریه به خاطر دستمالی است.
