برگزاری کنسرت؛ این روزها موج جدیدی از اختلافات میان هواداران و مخالفان این جریان، که ناشی از عدم برگزاری کنسرتها در یکی از شهرهای مذهبی است حتی پای شخص رئیس جمهور را نیز به میان کشیده است.
برگزاری کنسرت؛ این روزها موج جدیدی از اختلافات میان هواداران و مخالفان این جریان، که ناشی از عدم برگزاری کنسرتها در یکی از شهرهای مذهبی است حتی پای شخص رئیس جمهور را نیز به میان کشیده است.
این جریان که با نزدیک شدن به پایان کار دولت یازدهم رنگ و بوی سیاسی و به ویژه انتخابات را گرفته، پای ائمه جمعه را نیز به میان کشید.
طبیعتاً اظهارنظرهای موافق یا مخالف، نمود عملی خود را نیز توسط هواداران این افراد به شکل صف آرایی و تجمعات اعتراض آمیز نشان داده و فضای روانی جامعه را مشوش جلوه گر می کند.
اما ریشه این تعارضات در کجاست؟
بهتر است برای این منظور یکبار دیگر تعریفی جامع از فرهنگ را مرور کنیم:
« فرهنگ جعبه ابزاری است حاوی اعمال و عادتهایی که ما را یاری می کنند تا جهان را درک کنیم (مانند دین و علم) و بر روی آن عمل کنیم (مانند فن آوری) و نیز یک منبع نهادهای احساسی (مانند هویت) و ارزش ها (مانند آزادی و عدالت) که به واسطه آنها هویت کسب می کنیم.»
آن چه جامعه ما به عنوان چشم انداز برای خود ترسیم کرده، تبدیل شدن به یک الگوی پیشرفته در سطح بین المللی است. چنین هدف والایی ملزومات خاص خود را دارد و رسیدن به آن نیازمند رجوع به فرهنگ غنی ایرانی-اسلامی است.
در چنین شرایطی تجربه کردن مسائلی که پیش از این نیز از سر گذرانیده ایم، عبث و بیهوده است.
به عنوان نمونه، ماهواره؛ آیا برخوردهای فیزیکی در جمع آوری یا پارازیت توانست مشکل ما را ریشه ای حل کند یا تنوع در برنامه ها و تخصصی شدن شبکه های تلویزیونی راه گشا شد؟
در نمونه ای دیگر محدودیت در صدور مجوز آلبوم های موسیقی توانست مانع از پخش شدن آن در فضای جامعه شود؟
تصمیماتی که در نهایت منجر به انتشار زیرزمینی این آثار شد. جریانی که با تدابیر سنجیده شده و رعایت یکسری اصول و موازین کلی وارد جامعه شد و مردم آگاهانه نسبت به آن تصمیم گیرنده بودند.
این که ما در مواجهه با مسائل، با برخوردهای سلبی نسبت به نفی کامل یک حرکت در جامعه اقدام کنیم، آیا پس از گذشت این همه تجربه های مشابه، ما را به نتیجه جدیدی می رساند؟
شادی در جامعه به ویژه در میان نسل جوان فرصتی برای تخلیه انرژی در یک محیط فرهنگی را فراهم می آورد و لازم به گفتن نیست که شادی بیشتر، افراد را فعال تر در راه توسعه جامعه رهنمون می سازد.
این که در برخی موارد با نمونه هایی از رفتارهای خارج از عرف و اخلاق مواجه شدیم نیز می تواند با اتخاذ یکسری تدابیر کارشناسی شده شرایط را برای اصلاح آن فراهم کند.
در پیش گرفتن چنین راهکارهای عجولانه، می تواند شرایط را برای بروز ناهنجاری های دیگر هم چون پارتی های شبانه مهیا کند.
– گل محمدی، حسن (۱۳۸۱) . جهانی شدن فرهنگ، هویت، تهران: نشر نی
میثم خاکپور؛ کارشناس ارشد ارتباطات
