چرا نگرانی رقبای ایران را منتقدان می گویند؟

صحبت هایی که این روزها مخالفان الگوی جدید قراردادهای نفتی درباره جزئیاتی نامعلوم از قراردادهای پیشین مطرح می کنند منصفانه نیست. این اتهام ها تنها باید در دادگاه صالحه بررسی شود، چه این که در این سالها بسیاری از این موارد در دادگاه صالحه بررسی هم شده اما هنوز صحت آنها تائید هم نشده است و از این رو مطرح کردن آنها درست و اخلاقی نیست.

در عین حال با بازگشتی کوتاه به چند سال پیش باید عنوان کرد که تولید نفت در دوران مسئولیت آقای زنگنه تا پیش از دولت آقای احمدی نژاد چهار میلیون و ٣٠٠ هزار بشکه بود و این رشد تولید طبق برنامه پنجساله توسعه قرار بود به پنج میلیون بشکه در روز هم برسد. متاسفانه در نتیجه اقدام هایی که در دولتهای نهم و دهم رخ داد این تولید نه تنها افزایش نیافت بلکه به کمتر از سه میلیون و ٧٠٠ هزار بشکه آن هم تا پیش از آغاز دور تازه تحریمها رسید.

اقدام که در دولت آقای احمدی نژاد اجرایی شد به هیچ عنوان قابل مقایسه با عملکرد سالهای اخیر نیست. به عنوان نمونه تولید گاز هم اکنون روزانه ١٢٠ میلیون متر مکعب افزایش یافته است و افزون بر خودکفایی و تامین نیاز داخلی، در رقابت با رقبای عربی خود بویژه قطر با افتتاح فازهای جدید، پیشرفت خوبی داریم. به عبارتی به دلیل تلاشهای چند سال اخیر در دولت یازدهم نه تنها تولید نفت ایران به نقطه پیش از تحریم ها بازگشته است، بلکه بسیاری از پروژه های عقب افتاده در پارس جنوبی در آستانه بهره برداری قرار گرفتند. چنین رویدادهای خوبی قاعدتا باید مورد اعتراض رقبای ما در میان کشورهای عربی قرار گیرد نه این که صدای رقیبان و حرف آنان که روز به روز میزان خرابکاری شان بیشتر می شود را از زبان و بیان مخالفان و منتقدان این دولت بشنویم.

همه دوستانی که به عنوان مخالف الگوی جدید قراردادهای نفتی اعلام موضع کردند به خوبی در جریان هستند که این قراردادها در دوره ای که تهیه شده بارها از سوی سازمان های نظارتی، قوه قضاییه، مجلس و بویژه دفتر بازرسی مقام معظم رهبری بررسی شده است. به همین دلیل این گونه نبوده که یکباره تهیه و به اجرا در بیاید تا جای نگرانی و سوال باقی بماند. حالا سوال این است که چرا این مخالفان و منتقدان این گونه اصرار دارند بگویند این مراحل طی نشده است؟ چرا درباره متن قراردادها و انتشار آن که از سوی طرفهای خارجی حساسیت زیادی دارد، اینگونه اصرار دارند؟ این رفتارها به نفع کیست؟

در اینجا باید تاکید کرد که اگر این سازمان های نظارتی مهم و بوژه دفتر بازرسی مقام معظم رهبری که مستقیم به این موضوع پرداختند، مورد تائید این افراد هستند، دیگر نباید چنین رفتارها و صحبت هایی در تخریب عملکرد وزارت نفت داشته باشند و اگر هم این مراجع را قبول ندارند، بهتر است شفاف این بی اطمینان را اعلام کنند.