روستای گیتورن (Giethoorn) در هلند، مکانی کاملا متفاوت است چرا که در آن هیچ ماشین، اتوبوس و یا وسیله نقیله مدرن دیگری دیده نمی شود. این شهر کوچک زمانی به «ونیز هلند» نیز شهرت داشت. هیچ جاده ای در این شهر دیده نمی شود و تمام راه ها به وسیله کانال هایی از آب به هم متصل می شوند.
روستای گیتورن (Giethoorn) در هلند، مکانی کاملا متفاوت است چرا که در آن هیچ ماشین، اتوبوس و یا وسیله نقیله مدرن دیگری دیده نمی شود. این شهر کوچک زمانی به «ونیز هلند» نیز شهرت داشت. هیچ جاده ای در این شهر دیده نمی شود و تمام راه ها به وسیله کانال هایی از آب به هم متصل می شوند.
آنچه «برایت سایت» مبادرت به انجام آن کرده، سفری به این مکان آرام و کوچک بوده و با این کار حس خوب بازگشت به خانه با قایق را برای گردشگردان تداعی کرده. آرامش نشستن در اتاق نشیمنی را به یاد آنها می آورد که تلاقی از زیبایی های طبیعت و آرامش را برای هر بازدیدکننده ای به همراه دارد تا جایی که شاید دوست داشته باشد تا آخر عمر همان جا بماند.
آیا تصویر می کنید با بودن در چنین مکانی احتیاج به چیز دیگری هم داشته باشید؟
این روستا اولین بار و در سال ۱۲۳۰ میلادی توسط گروهی از مهاجرانی که از سمت جنوب برای پیدا کردن اقامتگاه جدید به جستجوی مکانی مناسب بودند پیدا شد. زمانی که این گروه وارد روستا شدند، این مکان پر از شاخ های بزی بود که بعد از یک طوفان سهمگین در این مکان باقی مانده بود. به همین دلیل هم Giethoorn یعنی «شاخ های بز» نامیده شد.
زمانی که نخستین ساکنان این سرزمین به آن داخل شدند، مقادیری ذغال سنگ نارس را در آنجا یافتند. آنها از این کشف خود بسیار خرسند شده و برای یافتن مقدار بیشتری از آن به کندن زمین های منطقه ادامه دادند. بر اثر کندن این زمین ها، نهرها و چشمه هایی از آن جریان پیدا کرد. با کندن بیشتر و بیشتر، این گودال ها به کانال های آب و در نهایت رودهای جاری تبدیل شدند و شکل کنونی این روستا شکل گرفت.
بیشتر خانه های این روستا روی سطح آب واقع شده اند و با ۵۰ پل چوبی به سایر مناطق آن متصل شده اند.
با وجود نیزارهای فراوانی که در مناطق باتلاقی این روستا وجود دارد، بسیاری از خانه ها با سقف های گاه گلی ساخته می شدند و تنها افراد ثروتمند این منطقه قادر بودند که سقف های خانه های شان را با استفاده از کاشی بپوشانند. البته امروزه کاملا برعکس است چرا که منازل ثروتمندان منطقه گاه گلی است.
این مکان تا مدت ها ناشناخته باقی ماند تا اینکه در دهه هفتاد میلای و توسط یکی از کارگردانان هلندی به نام «بِرت هانسترا» که این روستا را به عنوان لوکیشن اصلی فیلم خود انتخاب کرد، به جهانیان معرفی و شناخته شد.
همان طور که قبلا هم گفته شد برای عبور و مرور در سطح این روستا باید از قایق استفاده شود و به همین منظور هم قایق هایی در اندازه های مختلف در آن یافت می شود. نکته جالب در مورد این قایق ها آن است که تنها از قایق های الکتریک در این مکان استفاده می شود و موتور های دیزل اجازه ورود به آنجا را ندارند.
