«مدیریت بحران را چه شد»؟!

هزینه های مستقیم

–  شهادت بیش از ۲۰ آتش نشان فداکار (برای این عزیزان رقمی را نمی توان اعلام کرد.)
–  تخریب کامل ساختمان پلاسکو.
–  سوختن همه اجناس و تجهیزات موجود در ساختمان پلاسکو.
–  تخریب ساختمان های جنبی پلاسکو.
هزینه های مستقیم این حوادث شامل چندین هزار میلیارد ریال خواهد شد.

هزینه های غیر مستقیم

–  بی سرپرست شدن حداقل ۲۰ خانواده شهدای آتش نشان این حادثه که تبعات اجتماعی و فرهنگی سنگینی برای این خانواده ها و جامعه خواهد داشت.
–  خالی شدن جای ۲۰ نیروی متخصص آتش نشانی که سالها در سازمان آتش نشانی فعالیت کرده و آموزش دیده بودند.
–  آسیبهای روحی روانی کارکنان آتش نشانی که تا سالها دچار بحرانهای روحی ناشی از حضور در عملیات نجات همکاران خود خواهد شد.
–  بی کاری ۴۰۰۰ هزار شاغل در ساختمان پلاسکو که اکثرا کارگران ساده دوخت و دوز هستن. و احتمالا بسیاری از این کارگران فاقد بیمه های تامین اجتماعی برای دریافت بیمه بیکاری نیز هستند.
–  بی کار شدن تمام مشاغل وابسته به ساختمان پلاسکو در سراسر کشور که امکان محاسبه آن وجود ندارد. مثلا پیک موتوری های که در روز با این ساختمان کار می کردند، کاهش تولید و فروش کارخانجات نساجی کشور، فروشندگان محصولات پلاسکو در سراسر کشور و… .

خدشه وارد شدن به اعتبار دولت، شهرداری تهران، سازمان آتش نشانی، سازمان مدیریت بحران و کلیه ی سازمانهای که در ارتباط یا این بحران از زمان قبل از بروز حادثه به منظور پیشگیری و در زمان بروز حادثه به منظور مدیریت بحران دخیل بوده اند.
–  هزینه های مربوط به مهار بحران شامل هزینه های تامین نیروی انسانی، تجهیزات و….
–  هزینه های غرامت بیمه.
–  هزینه های درمان و درگیر بودن گروه درمان و اورژانس در این حادثه و….
–  هزینه های روحی روانی پیامد این حادثه که کل جامعه را دچار بهت و اندوه کرده است
–  و….که در صورت حوصله می توان این لیست را تا چند صفحه ادامه داد.
–  هزینه های غیر مستقیم این حادثه از نظر سازمان OSHA تا بیست برابر هزینه های مستقیم این حادثه برآورد می گردد؛ یعنی با یک برآورد ساده احتمالا به چندین تریلیون ریال خواهد رسید.

حال با دانستن این مسأله باید به این پرسش ساده جواب داد، چرا متولیان امر اقدامات لازم به منظور پیشگیری از بروز این قبیل حوادث را اجرا نکرده اند؟ به قول معرف «پیشگیری بهتر از درمان است.»
اگر به طور واقعی از امروز دولت کل حوادث به وقوع پیوسته این چند سال رو بررسی کند به یک کلید واژه مهم خواهد رسید: نبود سیستم مدیریت ایمنی درست و واقعی متخصص در کشور.»

از این روی، پیشنهاد می کنیم برای آینده و آیندگان از امروز متخصصان امر با تهیه یک نامه از ریاست محترم جمهور درخواست کنند که سازمان ایمنی و بهداشت کار کشور به منظور ایجاد یک نظام سلامت کار تخصصی در کشور فارغ از چارچوبها و بروکراسی های تو در توی وزارت کار و بهداشت ایجاد شود و همچنین در تشکیلات سازمان های مرتبط با مدیریت بحران کشور تجدید نظر اساسی صورت پذیرد و افراد غیر متخصص از این سازمانها حذف شوند و امکانات مناسب جهت استفاده در زمان های لازم در اختیار این سازمان ها قرار گیرد.

منبع: تابناک