ISO یکی از سه ستون عکاسی (دو تای دیگر اپرچر و سرعت شاتر هستند) است. هر عکاسی باید کار با این ویژگی مهم را بداند تا بتواند از تجهیزاتی که در اختیار دارد حداکثر بهره را ببرد.
به گزارش خبرگزاری یوپنا؛ گرفتن یک عکس خوب بدون اینکه از ISO، کار با آن و تاثیراتش بدانید، خیلی سخت و چالش‌برانگیز خواهد بود. در واقع ISO یکی از سه ستون عکاسی (دو تای دیگر اپرچر و سرعت شاتر هستند) است. هر عکاسی باید کار با این ویژگی مهم را بداند تا بتواند از تجهیزاتی که در اختیار دارد حداکثر بهره را ببرد. با ادامه مقاله همراه باشید تا از ISO بیشتر بدانید.
ISO چیست؟
به بیان بسیار ساده، ISO سطح حساسیت دوربین شما به نور موجود در محیط است. هر چه میزان این معیار کم باشد، دوربین به نور حساسیت کمتری دارد و طبیعتا با بالا بردن ISO حساسیت دوربین به نور بیشتر خواهد شد. اما شاید بپرسید که با کدام قسمت دوربین می‌توان این حساسیت را کم یا زیاد کرد؟ در پاسخ باید بگوییم که این کار بر عهده سنسور است. در واقع سنسور مهم‌ترین بخش یک دوربین است که می‌تواند نور مورد نیاز را جمع و آن را به یک تصویر تبدیل کند. زمانی که حساسیت بالا می‌رود، دوربین در گرفتن عکس بدون فلش و در نور کم، تواناتر نشان می‌دهد. البته همه چیز به همین خوبی‌ها نخواهد بود. زیرا بالا رفتن حساسیت نویز را نیز افزایش می‌دهد و این جا است که کار مشکل می‌شود. به عکس زیر اگر توجه کنید، تفاوت را خواهید دید.
در هر دوربین پیش فرضی برای ISO است که در آن حالت دستگاه می‌تواند بهترین عکس ممکن را بگیرد. به طور معمول عدد ISO از ۲۰۰-۱۰۰ آغاز می‌شود. نکته‌ای که در رابطه با اعداد ایزو وجود دارد این است که بین هر عدد تا عدد بعدی حساسیت دو برابر می‌شود. این یعنی در ایزوی ۲۰۰ دوربین دو برابر حالت ۱۰۰ حساسیت به نور دارد. حالا احتمالا می‌پرسید که مثلا اینکه سنسوری شانزده برابر به نور حساسیت دارد یعنی چه؟ پاسخ چنین است: دوربین در این حالت تا شانزده برابر به زمان کمتری برای عکس گرفتن نیاز دارد.
چه زمانی از ایزوی کم استفاده کنیم؟
همانطور که پیش از این هم گفتیم باید تا آنجایی که می‌شود مقدار ISO را در پایین‌ترین حد نگه دارید. زمانی که نور به اندازه کافی وجود دارد باید مقدار ISO را در کم‌ترین حالت نگه دارید. البته زمان‌هایی هم هست که حتی در نور کم هم می‌توان مقدار ایزو را کم‌ترین مقدار انتخاب کرد و آن وقتی است که دوربین روی سه پایه یا یک سطح صاف بدون تکان قرار گرفته است. به خاطر داشته باشید که در این حالت دوربین به زمان بیشتری برای انداختن عکس نیاز خواهد داشت و هر چیزی که در این مدت تکان بخورد به مانند یک روح ظاهر خواهد شد.
در هر دوربین پیش فرضی برای ISO است که در آن حالت دستگاه می‌تواند بهترین عکس ممکن را بگیرد. به طور معمول عدد ISO از ۲۰۰-۱۰۰ آغاز می‌شود. نکته‌ای که در رابطه با اعداد ایزو وجود دارد این است که بین هر عدد تا عدد بعدی حساسیت دو برابر می‌شود. این یعنی در ایزوی ۲۰۰ دوربین دو برابر حالت ۱۰۰ حساسیت به نور دارد. حالا احتمالا می‌پرسید که مثلا اینکه سنسوری شانزده برابر به نور حساسیت دارد یعنی چه؟ پاسخ چنین است: دوربین در این حالت تا شانزده برابر به زمان کمتری برای عکس گرفتن نیاز دارد.
چه زمانی از ایزوی کم استفاده کنیم؟
همانطور که پیش از این هم گفتیم باید تا آنجایی که می‌شود مقدار ISO را در پایین‌ترین حد نگه دارید. زمانی که نور به اندازه کافی وجود دارد باید مقدار ISO را در کم‌ترین حالت نگه دارید. البته زمان‌هایی هم هست که حتی در نور کم هم می‌توان مقدار ایزو را کم‌ترین مقدار انتخاب کرد و آن وقتی است که دوربین روی سه پایه یا یک سطح صاف بدون تکان قرار گرفته است. به خاطر داشته باشید که در این حالت دوربین به زمان بیشتری برای انداختن عکس نیاز خواهد داشت و هر چیزی که در این مدت تکان بخورد به مانند یک روح ظاهر خواهد شد.
منبع: فرادید
