“آموخته‌ایم این توجیهات، آرام آرام آدمی را به غفلتی می‌کشاند که شایسته شرافت انسانی نیست.”
دیروز، وقتی متن وزیر بهداشت درباره درگیری لفظی اش با فرماندار بدره را خواندم، حس خوبی به من دست داد. سید حسن قاضی زاده هاشمی، ماجرا را شرح داده و بی آن که توجیه کند، اذعان داشته که مرتکب اشتباه شده و غفلتی کرده که شایسته شرافت انسانی نبوده است.
به گزارش یوپنا، او در این یادداشت، ضمن اشاره به عذرخواهی اش از فرماندار بدره، از مردم این شهرستان نیز معذرت خواهی کرده و نوشته است: همین جا به مردم عزیز بدره نیز می‌گویم به زودی هیاتی را به آن‌جا اعزام خواهم کرد که کاستی‌های منطقه را بار دیگر و دقیق‌تر بررسی کنند تا اگر خستگی، عصبانیت و ازدحام آن روز کاری باعث تضییع حقی از مردم آن شهر حدودا پنج هزار نفری شده، حقوق آنها را تا جایی که قانون اجازه می‌دهد و در توان دولت است، ادا کنم.
قطعاً برخورد وزیر با فرماندار بدره، همان طور که خودش نیز اذعان داشته، هرگز مناسب نبوده است و صد البته هر کدام از ما نیز ممکن است در شرایطی، عنان اختیار از کف بدهیم و حرفی بزنیم یا کاری کنیم که در شأن نباشد، اما همه افراد این شهامت را ندارند که اولاً به خطای خود اعتراف کنند و ثانیاً در صدد جبران برآیند.
رواج فرهنگ عذرخواهی، یکی از الزامات توسعه است و این مهم، میسر نیست مگر آن که صاحب منصبان و نامداران جامعه از خطاهایشان عذر بخواهند؛ اتفاقی که بر خلاف گذشته در دولت کنونی شاهدش هستیم و این را باید به فال نیک گرفت.
عذرخواهی دیروز وزیر بهداشت دولت یازدهم و با اتفاق معنی دار دیگری همراه شد که بسیار قابل توجه است و محل مقایسه و تأمل.
روز گذشته وقتی وزیر بهداشت این جمله را در تلگرامش می نوشت “آموخته‌ایم این توجیهات، آرام آرام آدمی را به غفلتی می‌کشاند که شایسته شرافت انسانی نیست”، محمود احمدی نژاد در حال انتشار بیانیه ای بود که دوران ۸ ساله ریاست جمهوری اش را توجیه می کرد و در آن، نشانه ای از عذرخواهی به خاطر سوء مدیریت های پردامنه آن سال ها نبود.
