من که به عنوان رئیس مجلس و پارلمان مصلحتی نمی‌بینم که در این امور دخالتی داشته باشم»؛
«من که به عنوان رئیس مجلس و پارلمان مصلحتی نمی‌بینم که در این امور دخالتی داشته باشم»؛ این پاسخ علی لاریجانی است به سؤالی درباره نقش او در تلاش‌های اصولگرایان برای وحدت در روزهایی که اصولگرایان تمام توان خود را معطوف تجمیع تمام توان خود جهت رسیدن به نامزدی واحد برای رقابت با حسن روحانی در انتخابات ریاست جمهوری دوازدهم کرده‌اند،
به گزارش یوپنا به نقل از عصر ایران، علی لاریجانی می‌گوید که «ارتباط نزدیکی برای اینکه بدانم اینها در شرایط فعلی چگونه عمل می‌کنند، ندارم که بدانم اینها چه محورهایی را مد نظر دارند و چه سیاستی را دنبال می‌کنند.»
این البته چیز تازه‌ای نیست. لاریجانی یک سال پیش در چنین روزهایی هم عملاً استقلال خود از جریانی که نامش با نام آن پیوند خورده را اعلام کرد و برای انتخابات مجلس دهم به صورت «مستقل» وارد صحنه شد. جایی که در لیست انتخاباتی مجموعه اصولگرایان نامی از این اصولگرای متنفذ دیده نمی‌شد. یک سال پیش کاملاً مشهود بود که نه علی لاریجانی تمایلی برای همکاری انتخاباتی با اصولگرایان دارد و نه اصولگرایان چنین نیازی را احساس می‌کنند. این گونه شد که بدون اینکه گفت‌وگویی ویژه بین دو طرف به جریان بیفتد، هر کدام راه خویش را رفتند و عملاً در قم در قامت رقبای یکدیگر در صحنه ظاهر شدند. هر چند بعد از انتخابات، ناکامی نسبی اصولگرایان در کسب اکثریت مجلس آنها را بر آن داشت که برای گرفتن کرسی ریاست برخلاف دوران رقابت انتخاباتی پشت در اتاق علی لاریجانی صف بکشند.
با وجود این در ادامه کار مجلس دهم باز هم تفاوت دیدگاه دو طرف در سیاست‌ورزی و موضعگیریهای مختلف آشکار شد و در مواردی مانند برجام یا معرفی وزرای جدید دولت به مجلس، هر کدام مسیرهای متفاوتی را در پیش گرفتند. آنچه در این ماه‌ها در بهارستان اصولگرایان منتقد و مخالف دولت را کم و بیش کنار علی لاریجانی نگه داشته، همان حفظ کرسی ریاست است. بیرون از مجلس اما اصولگرایان همچنان بر این باور هستند که لاریجانی و چهره‌هایی نظیر او جایی در سیاست‌ورزی آنها ندارند.
چه آنکه رئیس مجلس در گفت‌وگوی خود با «ایران» درباره این سؤال که آیا از او برای وحدت اصولگرایان دعوتی شده، می‌گوید: «من که به عنوان رئیس مجلس و پارلمان مصلحتی نمی‌بینم که در این امور دخالتی داشته باشم.» این پاسخ یعنی اینکه چنین دعوتی در کار نبوده و روشن‌تر اینکه تاکنون هم هیچ نشانی از چنین دعوتی در فضای سیاسی دیده نشده است. مهم‌تر اینکه لاریجانی معتقد است که «اصولگرایان گروه‌های متفاوتی با نقطه نظرات متفاوت دارند» و «یکدست نیستند» و «صف‌بندی‌های متفاوتی دارند.»
این آنجا معنی بیشتری پیدا می‌کند که رئیس مجلس هم «سرد» بودن فضای انتخاباتی را تأیید کرده و یکی از دلایل آن را هم دور دومی بدون دولت حسن روحانی می‌داند. چیزی که به نظر قدری رمق رقبا را برای تحرک گرفته است.
مضاف بر اینها، تحولات هفته اخیر بهارستان و کنایه‌های تند علی لاریجانی به موضعگیریهای گروه جدید اصولگرایان در قالب جبهه مردمی نیروهای انقلاب هم نه تنها شکاف این جریان را نشان می‌دهد بلکه حکایت از آن دارد که این مجموعه تازه تأسیس همچنان نیروهایی مانند علی لاریجانی را هم در قامت رقبای خود می‌بیند. این موضوع البته متقابلاً برای لاریجانی و همفکران او هم صدق می‌کند که به نظر می‌رسد همچنان در فکر خواباندن مچ اصولگرایان مخالف و منتقد دولت در انتخابات پیش رو هستند.
