سید رضا مهرنیا
روزنامه شرق به نقل از سید رضا مهرنیا دانشیار گروه زمین شناسی و رئیس دانشگاه پیام نور استان قزوین نوشت:
دانشگاه پیام نور، متولی سامانه آموزش از راه دور کشور و بزرگترین دانشگاه وابسته به وزارت علوم، تحقیقات و فناوری است که در سال های اخیر با گذار از مراحل کمی و ورود به عرصه تحولات کیفی، گام های موثری را در جهت ارتقای سطح آموزش دانشجویان خود برداشته است . بیش از ۵۰۰ هزار نفر دانشجو، ۴ هزار نفر عضو هیات علمی و ۱۰ هزار کارمند در این دانشگاه مشغول به تحصیل و کار هستند. تقسیم بندی واحدها و مراکز آموزشی این دانشگاه مطابق با روش تقسیمات استانی است و اغلب مراکز استانها از امکانات ویژه آموزشی، پژوهشی و فرهنگی برخوردارند که به تبع آن، شاهد توزیع رشته محل ها و گرایش های متعدد در واحدهای تابعه هستیم. به عبارت دیگر، دانشگاه پیام نور قادر است امکانات مطلوبی را برای جذب دانشجویان بومی و ترغیب آنها به فراگیری تخصص های مورد نیاز هر استان فراهم کند؛ به طور مثال، آزمایشگاه های قطب شیمی و زمین شناسی استان قزوین مجهز به ابزارهای پیشرفته ای به منظور حضور دانشجویان و دانش آموختگان پیام نور در عرصه های فناوری (با تاکید بر صنایع دستی ) هستند، اما ویژگی بارز این دانشگاه در اساسنامه پرمحتوا و مبتنی بر اصول اقتصاد مقاومتی آن است که از دو رکن « آزمون های سراسری » و « آموزش های کتاب محور» برخوردار است.
به این ترتیب دانش آموختگان پیام نور نه تنها در عرصه کارآفرینی، بلکه در رقابت برای کسب رتبه های برتر دانشگاهی، خوش می درخشند (نمونه اخیر آن در پذیرش دانش آموخته نخبه کشور افغانستان در مقطع تحصیلات تکمیلی کشورمان شاهد بودیم ) اکنون این سوال مطرح است که با توجه به سوابق و ضوابط پیام نور، آیا ضرورتی برای تغییر اساسنامه این دانشگاه احساس می شود؟ یاآنکه باید اساسنامه سایر دانشگاه ها را طبق معیارهای دانشگاه پیام نور بازنگری و تبیین کرد؟ با تامل در فضای آموزش عالی کشور ، ضرورت استانداردسازی منابع به خوبی احساس می شود . در یک فضای آموزشی مدرن تدریس جزوه های کلاسی و برگزاری آزمون های پایان ترم به شیوه سنتی (اعمال سلیقه در طرح سوالات و انتخاب منابع) ، منسوخ شده است، این در حالی است که دانشگاه پیام نور، صاحب اولین و معتبرترین سامانه آموزشی کتاب محور است که خود را مقید به برگزاری آزمون های سراسری پایان دوره به روش الکترونیکی می داند . در سال های اخیر ، اعتبار علمی کتابهای پیام نور به حدی رسیده که در برخی از دانشگاه های دولتی و غیردولتی به عنوان منابع آموزشی استاندارد معرفی می شود. بنابراین به نظر می رسد که اساسنامه این دانشگاه، نه تنها نیازی به بازنگری ندارد، بلکه می تواند الگوی مناسبی برای تسری و یکپارچه سازی نظام آموزش عالی کشور باشد . پس بیایید به جای تغییر اساسنامه این دانشگاه، به فکر اقدامات موثری برای « پیام نوریزه کردن» ارکان آموزش عالی کشور باشیم.
