لگن ماهی همه این را می دانند که ماهی ها موجوداتی آبزی اند که به واسطه ی آبشش هایی که دارند فقط می توانند در آب ها زنده بمانند. بنابراین شاید برایتان تعجب برانگیز باشد اگر بدانید که در دنیا نوعی از ماهی وجود دارد که در خشکی زندگی می کند. به این نوع ماهی […]
لگن ماهی
همه این را می دانند که ماهی ها موجوداتی آبزی اند که به واسطه ی آبشش هایی که دارند فقط می توانند در آب ها زنده بمانند. بنابراین شاید برایتان تعجب برانگیز باشد اگر بدانید که در دنیا نوعی از ماهی وجود دارد که در خشکی زندگی می کند. به این نوع ماهی خاص، لگن ماهی و یا ماهی سالاماندر (salamanderfish) می گویند.
لگن ماهی که به نام ماهی سالاماندر هم شناخته می شود، نوعی از ماهی است که در آب های تازه زندگی می کند و به دلیل توانایی خارق العاده اش در زندگی در خشکی، مشهور است. لگن ماهی حتی می تواند ماه ها و حتی سال ها بدون آب در خشکی دوام بیاورد! همان طور که از نام آن مشخص است، این ماهی، سیستم تنفسی تکامل یافته ای دارد که به واسطه ی آن می تواند اکسیژن را مستقیما از هوا دریافت کند و مانند هر جانور خشکی زی دیگری، آن را به درون بدن خود بکشاند و استشمام کند.
درست است که لگن ماهی ها در آب زندگی می کنند، اما باید هر چند وقت یک بار به سطح آب بیایند تا بتوانند هوای تازه را تنفس کنند. جالب است بدانید که این ماهی ها حتی اگر مدت زیادی در آب بمانند و به سطح آب نیایند، غرق می شوند!
لگن ماهی ها درست مثل مارماهی ها، بدنی کشیده و طویل دارند و به واسطه ی باله های پهن و بدن عریضشان به آن ها این نام را داده اند. این ماهی ها وقتی در آب شنا می کنند، معمولا در کف آب و در نزدیکی سطح زمین شنا می کنند و بیشتر روی سطح ها می خزند، همچنین این ماهی ها بیشتر در آب های کم عمق مثل باتلاق ها و مرداب ها زندگی می کنند، با این وجود دردریاچه های بزرگ هم به چشم می خورند.
لگن ماهی ها زمانی که در داخل آب باشند، مثل ماهی های دیگر رفتار می کنند، آن ها در آب شنا می کنند و ماهی های کوچک تر را می خورند. یکی دیگر از موارد تغذیه ای آن ها از خرچنگ هایی است که در کف تالاب ها زندگی می کنند اما همین که پایشان به خشکی برسد، خودشان را تا جایی که بتوانند در گل و لای فرو می کنند. لگن ماهی ها، از طریق فروخوردن گل ها سعی می کنند تا راهی از میان گل سفت برای خود پیدا کنند.
همین که این ماهی ها به عمق مناسب برسند، از کند و کاو بیشتر دست می کشند و از پوست خود مخاطی ترشح می کنند که که مانند یک پیله، دور آن ها را فرا می گیرد و تنها قسمتی از بدنشان که این مخاط دور آن پیچیده نمی شود، دهانشان است تا بتوانند نفس بکشند. این ماهی ها هم به خواب زمستانی می روند. در این دوره، متابولیسم بدن آن ها تا حد زیادی کاهش پیدا می کند و از طریق بافت ماهیچه ایی که در دمشان است، زنده می مانند. همین که گل ها از کنار بروند و آب دوباره همه جا را فرا بگیرد، لگن ماهی ها دوباره از پناه گاهشان بیرون می آیند و شروع به خزیدن می کنند.
