نسرین وزیری
شاید باورتان نشود اما در جریان بررسی وزرای کابینه دوازدهم، ۲۹۰ رای ممتنع ثبت شد که معادل کل نمایندگان مجلس است! یعنی دست کم هر نماینده یک بار به یکی از وزرا رای ممتنع داده است!
تفسیر رای ممتنع هم پیش از این چندین بار عنوان شده و آن اینکه «برخی به حجت شرعی نمی رسند که درباره موضوعی نظر موافق یا مخالف ارائه دهند»؛ اما با چنین حجم زیادی از آرای ممتنع، این توجیه قابل قبول است؟ ۲۹۰ رای ممتنع نشان دهنده بی توجهی نمایندگان به اظهارات و برنامههای ارائه شده نیست که قرار بود نمایندگان را به تصمیم برساند؟ اگر تا این حد نسبت به کابینه تردید داشتند، چرا از وزرا یا دیگر دولتمردان سوال نکردند؟ چرا مذاکرات را آنقدر پی نگرفتند که به تصمیم برسند؟
نکته عجیب دیگر در رای گیری مجلس آن بود که دو وزیر دفاع و ورزش هیچ مخالفی در جریان مذاکرات نداشتند اما به ترتیب با ۱۰ و ۳۹ رای مخالف روبرو شدند! اگر بپذیریم که نمایندگان بر اساس حجت شرعی رای ممتنع میدهند، چرا این حجت شرعی به آنها حکم نکرد که در جلسات علنی مجلس در مخالفت با وزرایی که به آنان رای مخالف دادهاند، نطق کنند؟
علاوه بر اینها، ۴۵ رای باطله نیز در این دور از رایگیریها ثبت شده است که آن هم جای بسی تعجب دارد. وقتی در جدولی برای هر وزیر فقط سه ستون موافق، مخالف و ممتنع تعریف شده است، ارائه رای باطله چه معنی دارد؟ یعنی نماینده ای دو ستون را همزمان انتخاب کرده، یعنی هم موافق بوده هم مخالف؟ یا هم مخالف بوده هم ممتنع؟ در تصحیح نمرات تستهای آزمونهای سراسری اینگونه پاسخها را باطل میدانند؛ در مجلس را نمیدانم. اینکه در مجلس دهم که رکورد بالاترین تعداد نماینده با تحصیلات تکمیلی به نسبت ادوار گذشته را دارد، چطور نمایندگانی که بیش از دو سال است ساکن بهارستان بوده و با سیستم رای دهی در خانه ملت آشنا هستند، چطور دچار چنین خطایی می شوند نیز محل بحث است.
به نظر می‌رسد برای پاسخ به تمام سوالات مطرح شده و همچنین تعیین تکلیف نمایندگانی که اینگونه تصمیم گیری میکنند، نیازمند اصلاح آیین نامه داخلی مجلس از یکسو و جدیت بیشتر نمایندگان برای اعمال وظایف نظارتیشان باشیم.
