با این اوصاف دایره افرادی که هم آدم کارآمد غیر سیاسی باشند و هم اینکه برای تصدی کرسی وزارت علوم بتوانند تائیده مراجع چندگانه را بگیرند، رضایتمندی لازم را در طیف های سیاسی ایجاد کنند، با پشتوانه نظر مثبت نمایندگان مجلس همراه باشند و نزدیکی و حرف شنوی لازم را از رئیس جمهور داشته باشند، کم است و شاید همین دلایل باعث شده که روحانی تا این اندازه در خصوص معرفی وزیر علوم تامل و مداقه کند.
آخرین خبر درباره زمان و چگونگی معرفی وزیر پیشنهادی علوم، تحقیقات و فناوری به مجلس از زبان «محمدباقر نوبخت» سخنگوی دولت در حاشیه اجلاس سراسری روسای دانشگاه‌ها اعلام شد. او درباره زمان معرفی گزینه پیشنهادی دولت برای وزارت علوم، گفته که «همان‌طور که رئیس‌جمهور محترم در مصاحبه خود اعلام کردند، انشاءالله در مهرماه این معرفی صورت می‌گیرد. نوبخت همچنین درباره احتمال وزیر زن به عنوان وزیر پیشنهادی علوم هم عنوان کرده «اگر کمی صبر کنید و گزینه قطعی و نهایی اعلام شد همه مسائل روشن می‌شود.»به گزارش یوپنا به نقل از «تابناک»، یکی از سئوالات اساسی که درباره معرفی وزیر علوم مطرح می شود، این است که چرا با وجود اینکه فرصت کافی برای معرفی وزیر قبل از فرارسیدن ماه مهر وجود داشت تا قبل از بازگشایی دانشگاه ها حوزه وزارت علوم بدون متولی دائمی نباشد، رئیس جمهور و دولت دوازدهم مبادرت به معرفی وزیر علوم، تحقیقات و فناوری نکرد و این مساله را تا ماه مهر و پس از بازگشایی دانشگاه ها به تعویق انداخت؟
فرصت کافی برای معرفی وزیر علوم پیش از آغاز ماه مهر وجود داشت
در حقیقت رئیس جمهور فرصت کافی را برای معرفی وزیر علوم پیشنهادی خود به مجلس قبل از فرارسیدن فصل پاییز داشت، اما احتمالا به دلایل گوناگونی که در ادامه به آن اشاره خواهد شد، تریجح داد که با مداقه بیشتری نسبت به معرفی گزینه مورد نظر خود تصمیم گیری کند تا در نهایت گزینه ای را راهی ساختمان این وزارتخانه کند که از همه لحاظ تامین کننده نظرات مختلف باشد.
پاسخ به این سئوال که چرا برای «حسن روحانی» معرفی وزیر علوم سخت است؟ می تواند خیلی از سئوال ها را در خصوص چرایی عدم معرفی وزیر قبل از بازگشایی دانشگاه ها، چرایی بررسی گزینه های متعدد برای این وزارتخانه و چرایی اهمیت وزارت علوم را به خوبی پاسخ بگوید؛ چون پس از انصراف گزینه اول مورد نظر رئیس جمهور برای این وزارتخانه او نتوانست به دلیل فرصت کمی که تا معرفی کابینه پیشنهادی اش داشت، فردی را جایگزین کند و حتی پس از ان هم نتوانست قبل فرارسیدن ماه مهر در خصوص معرفی وزیر پیشنهادی مورد نظرش تصمیم بگیرد.
اصلاح‌طلبان و نگاه جدی آنها به وزارت علوم
در وهله اول باید اشاره کنیم که وزارت علوم جایی است که اصلاح طلبان بیشترین تمرکز را بر آن دارند و به صورت سنتی دانشگاه ها را یکی از مهمترین حوزه های نفوذ خود می دانند که در بزنگاه هایی نظیر انتخابات و رویدادهای مهم می تواند پشتوانه خوبی برای این طیف باشد، بر همین اساس اصلاح طلبان همواره مهمترین مطالبه شان تصدی کرسی وزارت علوم، تحقیقات و فناوری است؛ موضوعی که در دولت اول روحانی باعث شد گزینه های بسیار مورد نظر این طیف با نظر منفی مجلس وقت، راهی به ساختمان شهرک غرب پیدا نکنند.
در دولت اول روحانی میلی منفرد، توفیقی، نیلی احمدآبادی، دانش آشتیانی همگی گزینه هایی بودند که با پشتوانه اصلاح طلبی به عنوان گزینه پیشنهادی وزارت علوم، تحقیقات و فناوری راهی مجلس شدند و نمایندگان مجلس وقت به دلیل همین پشتوانه هیچکدام از آنان را واجد شرایط لازم برای تصدی کرسی ارشد این وزارتخانه ندانستند. در نهایت «رضا فرجی دانا» توانست از سد مجلس برای تصاحب کرسی عالی وزارت علوم بگذرد، اما او هم به دلیل بکارگیری برخی از همین گزینه های پیشین وزارت علوم، در نهایت استیضاح شد و مجلس رأی اعتماد خود را از او پس گرفت.
فرهادی نتوانست خواسته‌های اصلاح‌طلبان و حامیان روحانی را برآورده کند
«محمد فرهادی» از چهره های قدیمی که سابقه وزارت در دهه اول انقلاب و پس از آن را نیز داشت و چهره معتدل تری نسبت به گزینه های مذکور به شمار می رفت با معرفی رئیس جمهور و رأی مثبت نمایندگان مجلس توانست وزیر علوم بشود، اما وزارت علوم تحت مدیریت وی هیچگاه برآورده کننده توقعات اصلاح طلبان و بسیاری از حامیان دولت روحانی نبود تا در نهایت او نیز با این وزارتخانه در دولت دوم روحانی خداحافظی کند.
حالا هم گفته می شود گزینه های زیادی برای تصدی کرسی عالی وزارت علوم، تحقیقات و فناوری مطرح هستند، اما به نظر می آید رئیس جمهور هنوز در مورد هیچکدام از آنان به جمع بندی لازم نرسیده است. ابتدا قرار بود که در دهه سوم شهریور ماه وزیر پیشنهادی این وزارتخانه به مجلس معرفی شود و پس از آن خبر رسید که در دهه اول مهر ماه این اتفاق خواهد افتاد؛ همین موضوع کافی است تا بدانیم رئیس جمهور هنوز به تصمیم نهایی برای معرفی گزینه مورد نظر خود به مجلس نرسیده است و احتمالا پس از بازگشت از نیویورک در این خصوص تصمیم گیری خواهد کرد.
لزوم اخذ تائیده از بزرگان برای گزینه وزارت علوم
از طرفی وزارت علوم با توجه به نقشی که در تربیت قشر جوان کشور و دانشجویان دارد، همواره رهبر معظم انقلاب و مراجع تقلید نظر ویژه ای روی آن داشته اند و به نظر می رسد یکی از ملاحظات رئیس جمهور در خصوص معرفی گزینه مورد نظر برای این وزارتخانه تامین نظر بزرگان و اخذ تائیده برای گزینه مورد نظر وزارت علوم، تحقیقات و فناوری است.
تامل رئیس جمهور برای معرفی گزینه خود برای وزارتخانه مذکور در دولت دوازدهم بر خلاف آنچه در دولت یازدهم افتاد و «حسن روحانی» گزینه های مختلفی را که عمدتا گرایش اصلاح طلبی داشتند، پشت سر هم برای وزارت علوم، تحقیقات و فناوری معرفی کرد، حاکی از این است که او نیز نمی خواهد به راحتی وزارت علوم را از دست بدهد ؛ چون احتمالا الان به خوبی دریافته است دانشگاه ها به دلیل ماهیت اصلی شان که محل بروز و ظهور خیلی از مسائل است، نقش تاثیرگذاری در معادلات مختلف از جمله مسائل سیاسی بر عهده دارند؛ لذا می خواهد فردی را برای این وزارتخانه معرفی کند که هم نزدیکی و هم حرف شنوی لازم را از رئیس جمهور داشته باشد و وابسته به تصمیم گیری و گعده های طیف های سیاسی نباشد.
دایره محدود کسانی که می‌توانند وزیر علوم باشند!
با این اوصاف دایره افرادی که هم آدم کارآمد غیر سیاسی باشند و هم اینکه برای تصدی کرسی وزارت علوم بتوانند تائیده مراجع چندگانه را بگیرند، رضایتمندی لازم را در طیف های سیاسی ایجاد کنند، با پشتوانه نظر مثبت نمایندگان مجلس همراه باشند و نزدیکی و حرف شنوی لازم را از رئیس جمهور داشته باشند، کم است و شاید همین دلایل باعث شده که روحانی تا این اندازه در خصوص معرفی وزیر علوم تامل و مداقه کند.
