در آستانه چهلمین روز از زلزله کرمانشاه یاد درد و رنج زلزله زدگان کرمانشاه برایمان تداعی شد وغرش زمین با تلنگرش برما نهیبی زد که با خود هزاران پیام همراه داشت .
آلودگی هوا با تمام قدرت آسمان شهر را تیره کرد بود و ریه های ما در هجوم این آلودگی در تلاش بود که ناگه ناله زمین بلند شد و اوضاعی را بوجود آورد که فکرش را هم نمی کردیم
نفس تنگی پایتخت نشینها از هوای الوده همراه شد با تپش قلب و اضطراب ، چند دقیقه بعد از وقوع زمین لرزه کوچه ها و خیابانها شلوغ شد و برخی مردم جلوی درب منزلشان ایستاده بودند ،بعضی ها بچه به بغل و برخی دیگر پتو روی دوششان بود، ۲۰ دقیقه نگذشت که بزرگراهها و اتو بانها شلوغ شد ماشین ها به سرعت از کنار هم می گذشتند، انگار نه انگار که ساعت یک و نیم نیمه شب است .
هجوم ناگهانی و تردد ماشینها در خیابانها
پارک کردن ماشینها در نقاط نا امن
به فکر خویش بودن
هجوم به پمپ بنزین ها و عدم توجه به نکات ایمنی و بدون اینکه مایحتاج و وسایل ضروری را همراه داشته باشند، جان خود را برداشته و گریختن و …… به مایاد آوری کرد که ما درس خود را در زلزله خوب یاد نگرفته ایم و فقط از دیکته ا ی که بر ذهن ما شده فرار آنرا آموختیم آنهم به طور غیر حرفه ای
فرار از زلزله و هجوم به جاده ها و بهم ریختن روان کودکان و ……نه تنها چاره کار نیست بلکه بر بحران بوجود آمده می افزاید و جلوی امداد رسانی را می گیرد. وقتی از داخل ساختمان جلوی درب منزل هجوم می آوریم یعنی هنوز جاهای امن را نمی شناسیم و خودمان را در معرض ریزش مصالح ساختمانی قرار داد ه ایم .
با یک نگاه و کمی تفکر به عکس العمل مردم نسبت به زلزله و هجوم آنها به خروجی ها و پمپ بنزین ها و ….به عدم آگاهی مردم به زلزله پی می بریم چرا که هنوز قضیه زلزله را جدی نگرفتیم و رفتار در بحران را بلد نیستیم . دستان لر زان و رخسار رنگ پریده کودکان و واکنش های غیر ایمنی شهروندان چه چیز را تداعی می کند جز بی تدبیری و فعالیتهای خود محوری و به فکر خویشتن بودن .
این تلنگر زنگ بیدار باشی بود برای مردم و مسئولین که بایستی در راستای ترویج فرهنگ ایمنی و بالا بردن اطلاعات
خود امدادی مردم تلاش بیشتری شود و از شعار و همایش های کلیشه ای فاصله بگیریم و در عوض با تجزبه و تحلیل واکنش رفتارهای غلط مردم نسبت به بازتاب زلزله اخیر تهران و کرج به یکسری واقعیات برسیم و با استفاده از ابزار رسانه ،سازمانها و مردم را بسیج کرده و فرهنگ ایمنی و خود امدادی را ترویج دهیم و درسهای پس گرفته از این زنگ بیدار باش را باز نویسی کرده و برنامه جدید بنویسیم و با قضیه جدی برخورد کنیم و واقعیات را درک کنیم . اگر چه در کشورمان دائم با بحران های مختلف دست و پنجه نرممی کنیم اما از لحاظ آمادگی در بحران ته خط جاده همنیستیم .
به امید ترویج فرهنگ ایمنی و خود امدادی