امروز باید دولت و وزارت علوم ،ارزیابی کند که دانشگاههای مادر چه میزان بودجه دریافت میکنند و چه میزان در توسعه آموزش عالی مشارکت دارند و دانشگاه پیام نور چه میزان دریافت کرده و چگونه عمل کرده که قطعا این مقایسه هم لازم است و هم موجب خواهد شد تا دولت و وزارت علوم بتواند ماموریت های دانشگاه ها را باز تعریف کند.
محمد سپهر ، عضو علمی دانشگاه پیام نور – در چند سال اخیر بدرستی موضوع بازنگری در ماموریت دانشگاههای مورد توجه مدیران ارشد وزارت علوم قرار گرفته است .
به گزارش یوپنا، بدون تردید هر سیستم آموزشی برای رشد و تعالی خود نیاز به بررسی روش ها و مطالعه بازدهی و اثر گذاری آنها دارد و تا این اقدام صورت نگیرد نمی توان برای آینده برنامه مناسبی را طراحی نمود.
دانشگاه پیام نور به عنوان بزرگترین دانشگاه دولتی ایران ، هرچند در ابتدا با ماهیت یک دانشگاه از راه دور وارد عرصه آموزش عالی کشور شد، اما بتدریج نیاز به این دانشگاه موجب شد تا این دانشگاه فعالیتهای خود را در عرصه آموزش های نیمه حضوری و آموزش های ترکیبی ارائه کند و در این میان توانست خیل عظیمی از مشتاقان به تحصیل را جذب و روانه بازار کار کند.
در حالی که در سالهای اخیر ،کاهش جمعیت موجب افزایش صندلی خالی دانشگاه ها شده و این کم شدن، همه دانشگاه ها حتی دانشگاه های مادر را نیز در برگرفته اما جالب است که دانشگاه پیام نور نسبت به سایر دانشگاه ها با افت کمتری در تعداد دانشجو روبرو شده است.
یکی از مهم ترین دلایل این رخداد را می توان در ماهیت متفاوت این دانشگاه و مخاطبان خاص آن جستجو کرد.
پیام نور بار بزرگی را از روی دوش دولت برداشته است، بخش عمده هزینه این دانشگاه را پیام نور از محل درآمدهای خود می پردازد و از طرفی بیشترین جمعیت دانشجویی کشور را نیز پوشش می دهد و آن هم با کمترین حمایت دولتی.
یعنی آنچه که پیام نور با این همه مرکز و واحد از دولت دریافت میکند معادل یک دانشگاه مادر بسیار کوچک در یک شهرستان است و از طرفی هزینه ناچیزی نیز از مردم دریافت میکند و شهریه این دانشگاه نسبت به سایر دانشگاههای شهریه بگیر تقریبا یک سوم است و به صرفه بودن را هم برای دولت ایجاد می کند هم برای مردم.
به عبارتی دیگر اگر نتیجه گرا هم باشیم ،با نگاهی به دستاوردهای این دانشگاه در خواهیم یافت که توسعه چنین سیستمی به نفع آینده کشور هم خواهد بود.
تکیه پیام نور به محتوا و منابع مشخص و آزمون های هماهنگ با درجه سختی مشخص موجب شده تا فارغ التحصیلان این دانشگاه در آزمون های رقابتی از جمله آزمون ارشد،دکتری،وکالت ،قضاوت و استخدامی ،در صدر پذیرفته شدگان باشند.
بطور مثال بیش از ۱۰۰۰ نفر از پذیرفته شدگان کارشناسی ارشد در دانشگاه تهران ،مدرک کارشناسی خود را از پیام نور دریافت کردند،یا نفر اول آزمون وکالت دانشجوی پیام نور بوده ،نفرات اول آزمون های ارشد در چندین رشته دانشجوی پیام نور بوده …
همه اینها موید این مطلب است که کیفیت در این دانشگاه راضی کننده بوده و این سبک از تحصیل توانسته دانشجویان را برای بازار کار آماده بکند.
اساسا بخشی از جامعه نیز جز با روش دانشگاه پیام نور قادر به ادامه تحصیل نیستند؛ زنان خانه دار،کارکنان دولت،ساکنان مناطق دور افتاده از مراکز استان ها ،معلولین و خیلی از افراد تنها با شیوه این دانشگاه قادر به ادامه تحصیل هستند.
با این وصف دانشگاه پیام نور نه تنها نباید محدود شود، بلکه نیاز به تقویت این دانشگاه در خارج از مرزهای ایران و حتی در داخل کشور ضروری به نظر می رسد.
از سویی دیگر اگر قرار است با قیچی به سراغ دانشگاه ها برویم، بهتر است این کار را به دست خود مردم بدهیم که در این چنددهه هم پیام نور را خوب شناخته اند و هم سایر دانشگاهها را.
آنچنان که isc هم در آخرین رتبه بندی خود اعلام نموده، کیفیت آموزش در این دانشگاه در رتبه اول همه دانشگاهها بوده و در موضوعات پژوهشی جزو ۹دانشگاه اول می باشد و این ظرفیتها در کنار زیر ساختهای عظیم فرهنگی ،اجتماعی،آموزشی ، کارگاهی و آزمایشگاهی حتی در دوردست ترین نقاط ،پایلوتی جامع برای آموزش عالی محسوب می شود و راضی کردن قشر ضعیف و متوسط جامعه از نظر مالی نیز جز به وسیله دانشگاه پیام نور میسر نخواهد بود .
امروز باید دولت و وزارت علوم ،ارزیابی کند که دانشگاههای مختلف چه میزان بودجه دریافت میکنند و چه میزان در توسعه آموزش عالی مشارکت دارند و دانشگاه پیام نور چه میزان دریافت کرده و چگونه عمل کرده که قطعا این مقایسه هم لازم است و هم موجب خواهد شد تا دولت و وزارت علوم بتواند ماموریت های دانشگاه ها رو باز تعریف کند.
