آرزوی کاخ سفید برای تغییر نظام ایران راه به جایی نمی برد

اندیشکده بروکینگز در گزارشی به بررسی راهبرد اعلامی «مایک پمپئو» وزیر خارجه آمریکا در قبال ایران پرداخت و تاکید کرد که این راهبرد یک رویکرد عملی در قبال تهران نیست.

به گزارش یوپنا به نقل ایرنا، «سوزان مالونی» تحلیل‌گر برجسته مسائل ایران و خاورمیانه در اندیشکده بروکینگز آمریکا در این گزارش می نویسد : این راهبرد به اصطلاح اعلامی یک راهبرد نیست بلکه تنها مجموعه ای از افکار و آرزوهای دولت ترامپ است که بعنوان پوششی برای سیاست تغییر نظام ایران بکار گرفته شده است.
گزارش می افزاید: آنچه که پمپئو بعنوان یک راهبرد ارایه کرد، دارای اشکالات بیشتری نیز است . همان نکاتی که در این سخنرانی بعنوان پیش شرطی برای هر گونه ‘توافق تازه’ با ایران عنوان شد. پمپئو از امکان مذاکره با ایران سخن می گوید در حالی که ذات سخنان او، هر گونه مسیر واقع بینانه برای دیپلماسی با ایران را از پیش می بندد. همچنین این پیش شرط ها، تنش کنونی میان آمریکا و تمامی متحدان سنتی را بر سر مجموعه ای از مسائل دیپلماتیک و تجاری افزایش می دهد.
در این گزارش آمده است : سخنرانی اخیر وزیرخارجه آمریکا، نشان از روی آوردن بی پروا به یک رویکرد یکجانبه گرای حداکثری دارد که نه تنها در برابر ایران در نهایت کوتاه خواهد آمد بلکه همچنین آسیب هایی جدی را بر منافع آمریکا و متحدان آن وارد خواهد کرد.
همچنین جایگزینی که ترامپ برای برجام ارایه می کند، یک بن بست است و چنین مسیری متحدان آمریکا را پراکنده می سازد، در چارچوب چنین راهبردی، چین و روسیه نادیده گرفته شده و سیاست آمریکا در قبال ایران از کمترین بنیان های واقع بینی و چندجانبه گرایی تهی است.

**همیشه ‘بیشتر’، ‘بهتر’ نیست
« سوزان مالونی ‘ در ادامه تحلیل خود می افزاید : برای رییس جمهوری (ترامپ)با جاه طلبی های شتابزده و کسی که تنها خام ترین رویکرد را از سیاست بین الملل درک می کند، حداکثرگرایی، جذابیت قابل درکی دارد که کمترینش آن است که تنها جایگزینی اغواکننده برای رویکرد روسای جمهور پیشین ارایه دهد.
وی می افزاید : هیچکس نمی تواند انکار کند که آنچه پمپئو عنوان کرد، اهداف آرمانی سیاست خارجی آمریکا است اما مشکل آنجایی خواهد بود که سخنرانی پمپئو، هیچ راه واقع بینانه ای برای دستیابی به آنها ارایه نداد.
تحلیلگر اندیشکنده بروکینگز در ادامه می نویسد: پافشاری صریح بر ضرورت پایان گرفتن مجموعه کامل رفتارهای ایران، نمی تواند نقطه شروع مذاکرات جدی باشد. این رویاپردازی است که بگوییم جمهوری اسلامی ایران اکنون پس از چهل سال و در اوج نفوذ منطقه ای، در ازای وعده یک معامله مبهم در آینده، آنهم با دولتی که توافق پیشین را نقض کرده، تسلیم شود.
همچنین از این زاویه، سخنرانی پمپئو نشان می دهد که دولت آمریکا هیچ علاقه ای به مذاکره با تهران ندارد. از این گذشته، چارچوبی که پمپئو ترسیم کرد، تاکیدی بود بر بی حرمتی نسبت به متحدان کلیدی آمریکا و شرکای دیپلماتیکی که نقشی مهم در دستیابی به برجام داشتند.
پمپئو خواستار حمایت چندجانبه از اهداف آمریکا در قبال ایران شد اما وی تصدیق کرد که اروپا ممکن است گزینه حفظ برجام را انتخاب کند. این توافق، بر بنیان بیش از یک دهه دیپلماسی اروپا، روسیه و چین شکل گرفت.
پمپئو با بی پروایی در سخنرانی خود اعلام کرد: ‘این موضوع به خودشان مربوط است. آنها می دانند که ما کجا ایستاده ایم’. احتمالا همین تعابیر برای دیگر متحدان آمریکا یعنی چین و روسیه هم صدق می کند که پیوندهای گسترده اقتصادی و سیاسی با تهران در تلاش های دیپلماتیک نقش کارسازی داشت.
تحلیلگر اندیشکده بروکینگز در ادامه می نویسد : پیام پمپئو روشن است؛ دولت ترامپ برای دستیابی به اهداف خود در قبال ایران، آماده است تا از هسته اصلی متحدان فاصله بگیرد و چنین سیاستی بی گمان، هزینه هایی که بر اعتبار و نفوذ آمریکا وارد می شود، بالاتر خواهد بود. چهار دهه سیاست آمریکا در قبال تهران، بر این نکته تاکید دارد که دستیابی به پیشرفت واقعی در برابر ایران تا چه اندازه دشوار است.

**آرزوی مشاوران کاخ سفید برای تغییر نظام ایران راه به جایی نمی برد
سوزان مالونی در ادامه می افزاید : نتیجه واقع بینانه آن است که ترامپ به توافق بهتر با ایران نخواهد رسید، همانطور که آرزوی مشاوران کاخ سفید برای تغییر نظام نیز راه به جایی نمی برد: ایران نه کوتاه می آید و نه از توافق هسته ای کنار می کشد. بنابراین، دولت ترامپ تلاش می کند به جای دستیابی به یک توافق بزرگ با ایران، یک رویارویی بی پایان میان دو کشور وجود داشته باشد.