رئیس دانشکده علوم ارتباطات دانشگاه علامه طباطبایی دکتر محمدامین قانعیراد را “دارای آرمانهای متعالی و در پی توسعه آگاهی” توصیف کرد و گفت: آنچه مدنظر ایشان بود، رسیدن به جامعهای شاد و سعادتمند و در مسیر اصلاح و پیشرفت بود که در آن سختگیریها و بهانهگیریها به حداقل برسد و نفرت و خشونت جای خود را به گفتوگو و مهرورزی بدهد.
رئیس دانشکده علوم ارتباطات دانشگاه علامه طباطبایی دکتر محمدامین قانعیراد را “دارای آرمانهای متعالی و در پی توسعه آگاهی” توصیف کرد و گفت: آنچه مدنظر ایشان بود، رسیدن به جامعهای شاد و سعادتمند و در مسیر اصلاح و پیشرفت بود که در آن سختگیریها و بهانهگیریها به حداقل برسد و نفرت و خشونت جای خود را به گفتوگو و مهرورزی بدهد.
به گزارش یوپنا به نقل از ایسنا، دکتر محمد مهدی فرقانی با بیان اینکه درباره شخصیت و آثار فکری دکتر محمدامین قانعیراد زیاد صحبت شده است، وی را فردی خوشفکر، خلاق، متعهد ، جسور و شجاع و در عین حال به غایت مؤدب و مراقب حریم و حرمتها و نیز “پاسدار بهداشت زبان” معرفی و اضافه کرد: ایشان فردی غیر پرخاشگر و آرام بود و علیرغم انتقادات تندی که در حوزه جامعهشناسی وارد میدید، هرگز نفرتپراکنی نکرد، کینهها را تقویت نکرد و به دنبال انتقامگیری نبود.
وی “قانعی راد” را در پی توسعه آگاهی توصیف و خاطرنشان کرد: به تعبیر ایشان توسعه آگاهی در درازمدت میتواند راه خودش را باز کرده و جامعه را به آرمانها و خواستههایش برساند.
رئیس دانشکده علوم ارتباطات دانشگاه علامه طباطبایی با اعلام اینکه این استاد پیشکسوت جامعهشناسی شخصیت بسیار فروتن و متواضعی داشته است، تأکید کرد: آنچه مدنظر ایشان بود، این بود که ما باید جامعهای شاد و آزاد داشته باشیم.
فرقانی، “شادی” را مقتضای سن و دورههای سنی و متفاوت برای نسلهای مختلف دانست و عنوان کرد: شادی کودکان بازی کردن است؛ این در حالی است که شادی بزرگسالان دیدن رستگاری جامعه و تحقق یافتن آرمانهاست.
وی ادامه داد: برای ایشان رسیدن به این نقطه و این که جامعه بتواند خودش را سعادتمند، رستگار و شاد ببیند و رو به توسعه باشد، مهم بود. همچنین این مسأله که سختگیریها و بهانهگیریها به حداقل برسد یا از بین برود و تعامل، گفتوگو، محبت، مهروزی و همدلی جای کینهها، نفرتها و خشونتها را بگیرد.
رئیس دانشکده علوم ارتباطات دانشگاه علامه طباطبایی آرمانهای مرحوم قانعیراد را از نوع بسیار متعالی دانست و تصریح کرد: چنین آرمانهایی ممکن است در دوران عمر کوتاه “قانعیراد” ها محقق نشود. این عدم تحقق آرمانها و آرزوها برای همه کسانی که نیک و پاک میاندیشند، نوعی عذاب، فشار روحی و روانی و احساس سرخوردگی را به همراه دارد.
فرقانی درباره چگونگی ادامه راه مرحوم قانعی راد اظهار کرد: اقداماتی هست که باید در نهادهای مدنی همچون انجمن جامعهشناسی مورد توجه قرار گیرد، بهعبارتی محورهای فکری “قانعیراد” ها باید به بحث و گفتوگو و مباحثه عمومی گذاشته شود، با بخشهای مختلف جامعه پیوند پیدا کند و جامعه را از لحاظ فکری بارور کند.
وی با بیان اینکه جامعه باید در خدمت توسعه فردی و در خدمت توسعه اجتماعی نیز باشد، تأکید کرد: از آن طرف دستگاههای برنامهریز و سیاستگذار نیز باید پیامها، افکار و دیدگاههای “قانعیراد”ها را جدی بگیرند و به آن اعتنا کنند.
رئیس دانشکده علوم ارتباطات دانشگاه علامه طباطبایی در پایان خاطرنشان کرد: لازم است که مسئولان شخصیتهایی مانند دکتر قانعی راد را صرف یک “منتقد نق زن” تلقی نکنند و بدانند که درد این افراد، درد مردم و جامعه است و به واقع آنهایی که فریاد میزنند، دلسوزتر نیز هستند.