نشست هم اندیشی در ایده پردازی و مشورت ساختاریافته به منظور ایجاد شبکه ملی آموزش محیط زیست زیر نظر کمیسیون یونسکو ایران در دانشگاه پیام نور برگزار شد.
به گزارش خبرگزاری یوپنا، به منظور بهره مندی از نظرات کارشناسان و متخصصان محیط زیست در زمینه آموزش محیط زیست، نشست هم اندیشی در ایده پردازی و مشورت ساختاریافته به منظور ایجاد شبکه ملی آموزش محیط زیست توسط کرسی یونسکو در زمینه آموزش محیط زیست و با حمایت دانشگاه پیام نور و کمیسیون ملی یونسکو، با حضور ۶۰ کارشناس و متخصص محیط زیست برگزار شد.
در آغاز این نشست، محمد اورکی، رئیس دانشگاه پیام نورمرکز تهران جنوب، ضمن خیرمقدم به مهمانان و تشریح اهمیت آموزش محیط زیست ابراز امیدواری کرد که این نشست بتواند به دستاوردهای مهمی در زمینه تشکیل شبکه ملی آموزش محیط زیست دست یابد.
پس از آن محب حسینی، سرپرست گروه علوم کمیسیون ملی یونسکو، ضمن اشاره به سوابق و اهمیت برنامه کرسیهای یونسکو در دولت های عضو اظهار داشت: برنامه کرسیهای دانشگاهی و دانشگاههای همزاددر چارچوب اهداف بینالمللی سازی آموزش عالی و تقویت همکاری های بین المللی برای مقابله با چالش های جهانی در بین دانشگاه ها و پژوهشگاه ها در سال ۱۹۹۲ تشکیل شد.
اکنون حدود۷۳۷ کرسی یونسکو و ۴۵ شبکه دانشگاه های همزاد در ۱۱۶ کشور عضو یونسکو فعالیت می کنند. زمینه های فعالیت کرسی های یونسکو عبارتند از: ترویج همکاری و شراکت در نظام ملل متحد، ارتقای تنوع فرهنگی، تقویت همکاری شمال جنوب، طراحی برنامه های درسی جدید دانشگاهی و ابتکارات جدید آموزشی، اقدام به عنوان think tanks ، کمک به دولت ها برای طراحی و اجرای سیاست ها و برنامه ها وایفای نقش به عنوان پل ارتباطی در میان جامعه علمی، جامعه مدنی و تصمیم گیران.
وی افزود: یکی از اقداماتی که اکنون کرسی های یونسکو در سایر کشورها به آن مبادرت کردند، شبکه سازی و به اشتراک گذاشتن اطلاعات در حوزه های مختلف تخصصی است که برگزاری این نشست مشورتی نیز در همین راستا است.
شبیری، رئیس کرسی یونسکو در آموزش محیط زیست، ضمن اشاره به اهمیت تشکیل جلسه و ضرورت بهره گیری از نظرات و ایده های نخبگان و کارشناسان و مشارکت آن ها در اجرای برنامه های کرسی، اهداف کرسی یونسکو در زمینه آموزش محیط زیست را طبق تفاهم نامه منعقده با یونسکو به شرح زیر برشمرد: ارتقای یک نظام یکپارچه در زمینه پژوهش، آموزش، اطلاع رسانی و مستندسازی در زمینه پیشرفت پایدار و آموزش محیط زیست، تسهیل همکاری میان پژوهشگران برجسته و مدرسان دانشگاه ها و موسسات آموزشی ایران، آسیا و اقیانوسیه و سایر مناطق جهان؛ آموزش دانشآموزان، معلمان، کادر اجرایی در زمینه موضوعات زیست- محیطی، درگیر ساختن سازمان های مردم نهاد باتجربه در آموزش موضوعات زیست- محیطی و همکاری نزدیک با یونسکو درخصوص برنامهها و فعالیت های مربوط به آموزش محیط زیست و موضوعات مربوطه.
حقیقی از اعضای کرسی و هیئت علمی دانشگاه پبام نور توضیحاتی در خصوص تشکیل شبکه ملی آموزش محیط زیست شبکه ارائه داد و اظهار داشت: اهداف ایجاد شبکه عبارتند از: ارتقای جایگاه ملی و بین المللی آموزش محیط زیست، توسعه و ارتقای فرهنگ اخلاق و ارزش های زیست محیطی و ارتقای سطح سواد زیست محیطی، سطح آگاهی، تغییر نگرش و رفتارهای زیست محیطی شهروندان. سپس برنامه های مربوط به ایجاد سامانه یکپارچه آموزش محیط زیست را به شرح زیر اعلان کرد: ایجاد زیر ساخت و فناوری های مورد نیاز شبکه ملی، تهیه دانشنامه تخصصی آموزش محیط زیست، تهیه و تامین محتوای علمی،انجام فعالیت های آموزشی و پژوهشی در سطح بین المللی و تهیه بانک اطلاعات آموزشی و پژوهشی در حوزه آموزش محیط زیست.
پس از آن متخصصان و کارشناسان حاضر در جلسه هر یک نظرات خود را در خصوص تشکیل شبکه ملی آموزش محیط زیست به مدت سه دقیقه ارائه دادند. محورهای مورد تاکید آنها عبارت بودند از: تاکید بر آموزش غیر رسمی و یادگیری مادام العمر، جلب مشارکت صدا و سیما و رسانه ها در آموزش محیط زیست، توجه ویژه به نقش مهم وزارت آموزش و پرورش و برنامه های درسی در آموزش محیط زیست، توجه بیشتر به نقش ۱۳ ذخیره گاه زیست کره یونسکو در ایران و توجه بیشتر به آنها در آموزشهای زیست محیطی، ارتقای رویکرد بین بخشی و بین رشته ای در آموزشهای زیست محیطی، توجه به باورهای فرهنگی مناطق در آموزش زیست محیطی، استفاده از مربیان زیست محیطی برای آموزش محیط زیست وتاکید ویژه بر گروه های خاص از قبیل زنان، جوانان، کودکان کار و …در آموزش محیط زیست.
محب حسینی درباره تشکیل شبکه ملی محیط زیست اظهار داشت: یکی از چالش های ما در آموزش محیط زیست تاکید زیاد بر آموزش و غفلت از یادگیری است. بر این اساس در تشکیل این شبکه باید بر یادگیری مشارکتی تاکید شود؛ به نحوی که افراد تمایل داشته باشند اطلاعات و تجارب خود را در زمینه آموزش محیط زیست به اشتراک گذارند.نکته دیگر توجه به دانش بوم زاد مناطق و تنوعاتفرهنگی در آموزش زیست– محیطی است. وی تاکید کرد: استفاده از ابزارها و روش های جدید آموزشی هم در این خصوص از اهمیت ویژه ای برخوردار است. تجارب بین المللی یونسکو نشان داده است که استفاده از روش mobile learning در این این گونه از آموزش ها بسیار موفق بوده و اثر بخشی مطلوبی در جامعه برجای گذارده است. ایشان در خاتمه پیشنهاد کرد با توجه به تنوعات نظرات مطرح شده در جلسه، کرسی یک e- forumدر خصوص آموزش محیط زیست در بین متخصصان و صاحب نظران برگزار کند و پس از جمع بندی نظرات در مورد اجرای مراحل بعدی پروژه برنامه ریزی شود.