ایرانی ها با فرا رسیدن روز دوشنبه خود را برای موج جدیدی از تحریم های آمریکا از جمله تحریم صادرات نفت مهیا می کنند که شدیدترین تحریم ها در نوع خود هستند که متعاقب خروج آمریکا از توافق هسته ای موسوم به برجام علیه ایران وضع شده اند.
گاردین نوشت: ایرانی ها با فرا رسیدن روز دوشنبه خود را برای موج جدیدی از تحریم های آمریکا از جمله تحریم صادرات نفت مهیا می کنند که شدیدترین تحریم ها در نوع خود هستند که متعاقب خروج آمریکا از توافق هسته ای موسوم به برجام علیه ایران وضع شده اند. تحریم های جدیدی که هدف قطع دسترسی ایران به نظام بانکی جهانی را نیز دنبال می کنند.
در ادامه این مطلب آمده است: ایران همچنان ایستادگی می کند و می گوید تحریم های آمریکا قادر نخواهد بود صادرات نفت ایران را به صفر برساند.
یک تحلیلگر می گوید: “اگر تحریم ها چنانکه ترامپ امیدوار است فشار اقتصادی برمردم را افزایش دهد، نتیجه آن یا از سرگیری برنامه هسته ای در ایران خواهد بود یا رفتار تهاجمی بیشتر ایران در منطقه. هر دو اتفاق احتمال رویاویی نظامی را افزایش می دهد”.
از سوی دیگر، ایران روی حمایت اروپا حساب باز کرده است. اروپا اقدام به ایجاد سازوکار مستقل مالی خواهد کرد تا با خنثی کردن تحریم های آمریکا، ایران را به ماندن در توافق هسته ای راضی کند.
نگرانی ها از آثار دور جدید تحریم ها در ایران بیشتر از همه پیرامون مخاطراتی است که متوجه بخش بهداشت و سلامت می کند. احمد قویده مدیر انجمن بیماران هموفیلی گفته است که حیات تقریبا ۱۲۰۰۰ نفر بیماران خونی با اتمام ذخایر دارویی کشور به خطر خواهد افتاد. او اظهار کرد: “ما معتقدیم که تحریم از جنگ واقعی بدتر است چرا که در جنگ دست کم ساختمان ها و اهداف غیرنظامی در امان می مانند اما تحریم با این وسعت تمام ملت را هدف می گیرد”.
تعدادی از متخصصان سرشناس روان درمانی ایران در نامه ای اعلام کردند که دسترسی مردم ایران به منابع درمانی و دارویی به شدت صدمه دیده است. در این نامه آمده است :”با احتساب اثرگذاری غیرمستقیم تحریم ها بر سلامت مردم معتقدیم که تحریم پوششی است برای جنگ تمام عیاری که مردم را نه توسط بمب و گلوله بلکه به وسیله محرومیت از درمان و مراقبت پزشکی به خاک و خون می کشد. قربانیان اصلی تحریم ها مردم عادی ایران خواهند بود که دچار زحمت فراوانی برای درمان و مراقبت از وضعیت سلامت خود شده اند”.
یک دانشجوی ایرانی در دانشگاه لیدن هلند به ما گفت که ادامه تحصیل او ناممکن شده چراکه برای پرداخت شهریه به کمک خانواده وابسته است. او می گوید: “دو ماه است که به هلند آمده ام اما طی این مدت ارزش پول کشورم بسیار افت کرده است. باید ۱۶۸۰۰ یورو به دانشگاه بپردازم که قسط اول آن را ماه پیش پرداختم اما ۱۳۰۰۰ یورو باقی مانده است. حالا به خاطر افت ارزش پول ملی قادر به پرداخت آن نیستم. این اتفاق بر احوال روحی و جسمی من اثر گذاشته است.”
