با اعلام رئیس جمهور امریکا در مورد به رسمیت نشناختن مادورو، رئیس جمهور ونزوئلا و پذیرش ریاست مخالف راست گرای او، خوان گوایدو، بعنوان رئیس جمهور موقت، تا زمان برگزاری انتخابات، یک بحران جهانی دیگر منفجر شد.
مصطفى السعيد در الاهرام چاپ قاهره نوشت: با اعلام رئیس جمهور امریکا در مورد به رسمیت نشناختن مادورو، رئیس جمهور ونزوئلا و پذیرش ریاست مخالف راست گرای او، خوان گوایدو، بعنوان رئیس جمهور موقت، تا زمان برگزاری انتخابات، یک بحران جهانی دیگر منفجر شد و در این باره، جهان به دو بخش تقسیم شده است؛ بخشی به رهبری روسیه و چین، از مادورو حمایت می کند و گروه مقابل، به رهبری ایالات متحده و اتحادیه اروپا، از رهبر معارضان ونزوئلا، گوایدو، دفاع می کند. به این ترتیب، به نظر می رسد درگیریهای بین المللی این بار، از سوریه به ونزوئلا منتقل شده است، اما طرفهای درگیری، همچنان همان طرفهای قبلی حاضر در بحران سوریه هستند.
حوادث ونزوئلا، همزمان شد با اعلام عقب نشینی نیروهای آمریکایی از سوریه. گویا ترامپ تلاش می کند خسارتش در سوریه را در مکانی دیگر جبران کند و برای این مهم، باغ پشتی ایالات متحده، یعنی ونزوئلا را برگزیده است؛ جایی که از تسلط بیشتری در آن برخوردار است. پیش از این نیز آمریکا قبل و بعد از انتخابات ونزوئلا، ضربات متعددی به مادورو وارد کرده بود، که البته باعث خروج او از میدان مبارزه نشد. این در حالی است که اقتصاد ونزوئلا رو به فروپاشی بوده و ارز در آن به شدت کاهش یافته است.
با روی کار آمدن ترامپ، فشارهای اقتصادی آمریکا افزایش یافت و وی از تصمیم خود برای سرنگونی مادورو سخن گفت؛ این صحبت های ترامپ، بدین معناست که او این حق را به خود می دهد تا هر رئیس جمهوری که خلاف سیاستهای مورد نظر آمریکا رفتار می کند را برکنار و فرد دیگری را جایگزینش کند! آنچه که در صورت تحقق در ونزوئلا، دیگر کشورهای جهان را نیز تهدید می کند. همین مساله باعث نگرانی کشورهای جهان، و در مقدمه آنها، روسیه شده است؛ که نه تنها با تصمیم ترامپ مخالفت کرده اند، بلکه هشداری نزدیک به تهدید را نیز به ارسال کرده اند، که در صورت تلاش ایالات متحده برای دور کردن مادورو از حکومت، عملی می شود. این در حالی است که فرودگاههای ونزوئلا شاهد پرواز جنگنده های روسی هستند. علاوه بر اینکه رسانه ها از عزم ایران برای ارسال کمکهای نظامی به ونزوئلا خبر داده اند. همانطور که چین و ترکیه هم از حمایت از مادورو سخن گفته اند.
ونزوئلا در شرایطی نیست که بتواند شاهد درگیریهای مستقیم درون خود باشد و سیاست محاصره اقتصادی و حملات رسانه ای و دپیلماتیک به رهبری ایالات متحده را تحمل کند، یا اینکه خواسته مکرون مبنی بر انجام انتخابات زود هنگام، را عملی کند.
در مقابل، ممکن است دولتهای مخالف کنار رفتن مادورو، کمک های اقتصادی و نظامی خود را به دولت وی ارائه دهند و همین مساله موجب طولانی شدن مدت این بحران شده و فرصتهای برکناری مادورو را ضعیف می کند.
نمی توان پیش بینی کرد که بحران ونزوئلا به کجا می انجامد و اینکه آیا منتهی به جنگ داخلی، منطقه ای یا بین المللی می شود یا نه. احتمالات در تمام زمینه ها وجود دارد، اما قطعا با وقوع جنگ، کنترل آن آسان نخواهد بود.
