علی لاریجانی بالاخره تصمیم خود درباره انتخابات مجلس یازدهم را گرفت و با انصراف از حضور در این دور از رقابت‌ها، تکلیف برخی کاندیدا‌های مردد اصولگرا را هم مشخص کرد.
تنها چند ساعت مانده به نواخته شدن زنگ آغازین یازدهمین انتخابات مجلس، بمب خبری را منفجر کرد؛ «سه دوره چهارساله وکیل مردم قم بودم و برای من افتخاری بود که بتوانم به این مردم خدمت کنم، اما در این دوره از انتخابات مجلس برنامه‌ای برای حضور ندارم.»
علی لاریجانی با گفتن این جمله و بدون اشاره به دلیل انصرافش از کاندیداتوری، نه تنها به زمزمه‌های خبری بر سر آمدن یا نیامدنش تا حد زیادی پایان داد، بلکه تکلیف برخی کاندیدا‌های احتمالی را هم روشن کرد، همان‌ها که از مدت‌ها پیش چشم به مرد شماره یک پارلمان دوخته بودند و منتظر بودند بعد از تصمیم گیری او درباره حضور یا عدم حضور در انتخابات، تصمیم شان برای این دوره از انتخابات را بگیرند. همان‌ها که لاریجانی را یک سد محکم و نفوذناپذیر برای رسیدن به صندلی ریاست قوه مقننه می‌دانستند. همان‌ها که این روز‌ها خواب ریاست مجلس یازدهم را می‌بینند آنهم به کرات.
لاریجانی تکلیف همه را روشن کرد
زمزمه‌های نیامدن لاریجانی طی چند ماه اخیر بیشتر از آمدنش شنیده می‌شد، خود او، اما سکوت اختیار کرده بود و هیچ حرف صریحی درباره حضورش در انتخابات پیش رو نمی‌زد. سکوتی که فضا برای گمانه زنی‌ها در اطراف رئیس ۱۲ ساله پارلمان را باز کرده بود. آنچنان که حتی برخی، چون کوهکن و نعمتی معتقد بودند این سکوت به معنای انصراف نیست و لاریجانی انتخابات مجلس را ترک نخواهد کرد. اما تحلیلگرانی هم بودند که تاکید داشتند لاریجانی با سیاست پارلمانی خداحافظی خواهد کرد.
جلیلی و قالیباف نفس راحت کشیدند
اما چشم بسیاری به او دوخته شده بود تا ببینند آیا با نامزدی علی آقایِ فیلسوف، باید سودای بهارستان را فراموش کنند یا با نیامدنش رویای آن را در سر زنده نگه دارند. انتظاری که بالاخره به سر آمد و لاریجانی با کناره گیری از این انتخابات، آنها را از تردید نجات داد و راه را برایشان باز کرد تا بالاخره نفسی راحت کشیده و از فردا که زنگ آغاز انتخابات به صدا در می‌آید با پرونده راهی وزارت کشور شوند و نامشان را در لیست کاندیدا‌ها به ثبت برسانند.
در صدر این لیست، اما دو نام پررنگ‌تر به چشم می‌خورد، محمدباقر قالیباف و سعید جلیلی. دو چهره اصولگرا که از قضا این روز‌ها نامشان به کرات در محافل سیاسی و رسانه‌ای به عنوان گزینه‌های کاندیداتوری و البته ریاست مجلس بعدی به گوش می‌رسد.
تحرکات چند ماه اخیر محمدباقر قالیباف در یک سوی طیف اصولگرا و سعید جلیلی در سوی دیگر طیف اصولگرا همه و همه حکایت از آن داشت که مردان دیروز میدان انتخابات ریاست جمهوری بدشان نمی‌آید که مسیر را از پاستور به سمت بهارستان تغییر دهند تا شاید اگر ریاست پاستور نصیب شان نشد ریاست بهارستان را به نام خود ثبت کند.
رویایی که البته با کاندیداتوری لاریجانی خیلی دور به نظر می‌رسید، اما نیامدن لاریجانی یک امید دیگر برای این دو چهره خواهد بود. در این میان نام قالیباف بیشتر به عنوان سرلیست اصولگرایان تهران به چشم می‌خورد و نام جلیلی به عنوان سرلیست پایداری‌ها در مشهد.
اما این تنها قالیباف و جلیلی نیستند که با نیامدن لاریجانی یک نفس راحت خواهند کشید. دیگرانی هم هستند که با فاصله‌ای دورتر از پایتخت، آنقدر ترس از کاندیداتوری لاریجانی داشتند که از چندماه پیش استارت تخریب رئیس قوه مقننه را زده بودند و حتی لیستی بدون نام او در قم منتشر کرده بودند. لیستی که در صورت کاندیداتوری لاریجانی بدون شک با تایید مراجع قم روبرو نمی‌شد، اما تندرو‌ها که همیشه لاریجانی را مانعی در مسیر حرکت خود می‌دیدند از تک و تا نیفتادند و نه تنها نام لاریجانی را در لیست قم قرار ندادند که حتی کاندیدای اجاره‌ای یعنی زاکانی را از تهران به قم آوردند تا با کمک او رقیبی در مقابل لاریجانی شوند، غافل از آنکه فیلسوفِ خاندان لاریجانی از مدت‌ها پیش خود را آماده درآوردن ردای نمایندگی مجلس کرده بود.
در همین راستا بعید به نظر نمی‌رسد با نیامدن لاریجانی، زاکانی جدی‌تر از قبل به فکر کاندیداتوری از حوزه انتخابیه قم بیفتد. جایی که شانس بیشتری برای سرلیستی دارد.
استراحت کوتاه مدت برای حضور در انتخابات ۱۴۰۰؟
اما نیامدن لاریجانی در انتخابات مجلس چه معنایی دارد؟ آیا او همچون سال ۸۴ سودای پاستور را کرده است؟ آیا آنگونه که برخی روایت می‌کنند او دلخور از هم طیفان سیاسی اصولگرایش مسیر دور شدن از سیاست عملیاتی را آغاز کرده است؟ آیا خسرانی دیگر در انتظار راست گرایان است؟
لاریجانی دهه ۸۰ و ۹۰ را می‌توان نزدیک‌ترین مصداق به مشی و روش ناطق نوری دانست. او همچون شیخ، مسیر اعتدال را برای سیاست ورزی خود برگزیده است و در این مسیر گرچه اصلاح‌طلبان را رقبای سیاسی خود می‌بیند، اما سخت و محکم بودن در اصولگرایی او را به وادی تندروی و افراط علیه رقبای سیاسی اش نکشانده است. اما به همان اندازه بخاطر این مشی خود هزینه داده است. هزینه دادن‌هایی که بعید به نظر نمی‌رسد او را خسته دنیای سیاست کرده باشد.
شاید از همین روست که برخی معتقدند بعید نیست که لاریجانی نیز، چون ناطق نوری مسیر دور شدن از سیاست را در پیش بگیرد، دور شدنی که یک ضربه‌ای دیگر بر پیکیره جریان اصولگرا خواهد زد.
اما یک احتمال دیگر هم در این میان مطرح می‌شود. آنهم استراحت کوتاه مدت لاریجانی و ورود جدی به انتخابات ۱۴۰۰. لاریجانی از مدت‌ها پیش یک گزینه جدی برای انتخابات ۱۴۰۰ معرفی می‌شود، یک گزینه جدی که حتی برخی از کاندیدا‌های بالقوه آن انتخابات را نگران هم کرده است. با این وجود برخی همچنان براین اعتقادند که لاریجانی بعید است حتی برای انتخابات ۱۴۰۰ هم نقشه انتخاباتی داشته باشد.
