منطقه ۲۲ ، واقع در شمال غرب تهران با وسعت ۵۸۸۱ هکتار (طبق پهنه بندی مصوب سال ۱۳۹۱) از جنوب به آزادراه تهران- کرج، از شمال به بزرگراه شهید خرازی و کوهستان البرز مرکزی، از غرب به بزرگراه آزادگان و جنگل های وردآورد و از شرق نیز به حریم رودخانه کن محدود می شود. این منطقه همجوار مناطق ۵ و ۲۱ شهرداری تهران است. مجموعه تفریحی آبشار تهران، دریاچه شهدای خلیج فارس، بخشی از بوستان جوانمردان، پارک چیتگر، مجموعه تفریحی- تجاری ایران مال از جمله زیرساخت های تفریحی و ورزشی این منطقه است. ظاهرا هدف از ایجاد منطقه ۲۲ تهران این بود که این منطقه به دلیل ویژگی های خاص طبیعی و موقعیت خود در پایتخت، به عنوان قطب گردشگری – خدماتی تهران شناخته شود و چشم انداز مدیران شهری در سال های گذشته نیز این بود که منطقه ۲۲ تهران به دلیل دارا بودن پهنه های سبز به ریه تنفسی شهر تهران تبدیل شود و از طرفی بتواند کمبود سرانه رفاهی ، گردشگری و خدماتی مناطق دیگر تهران را جبران کند. در عین حال بتواند بخشی از جمعیت ساکن در بافت های فرسوده تهران مرکزی را در خود جای دهد.
اگرچه طی این سال ها ایجاد دریاچه شهدای خلیج فارس، مجموعه تفریحی آبشار تهران، بوستان جوانمردان و ایران مال توانست تا حدی اهداف در نظر گرفته شده مدیریت شهری را محقق کند، اما بنا بر نظر بسیاری از کارشناسان شهری و محققان مدیریت شهری این مراکز گردشگری و تفریحی، حالا خود دلیل جذب جمعیت شده و به فروش بی رویه تراکم و بلند مرتبه سازی در یک نقطه حساس تهران دامن زده است؛ به طوری که اگر قرار بود این منطقه باری از دوش تهران بردارد حالا خود بار اضافه ای بر دوش کلانشهر تهران شده است.
بنابر عقیده بسیاری از کارشناسان شهرسازی، ساخت و ساز بی رویه و بلندمرتبه سازی بدون در نظر گرفتن پیوست های کالبدی،تاسیساتی، زیرساختی و اقتصادی موضوعاتی چون گسترش بی رویه تهران از غرب، عدم سازگاری و هماهنگی بافت جدید منطقه ۲۲ با بافت قدیم آن و به طور کلی ناسازگاری بافت این منطقه با شهر تهران، ایجاد جزیره های حرارتی توسط برج های متعدد به دلیل قرارگیری در کریدور جریان هوا، از بین رفتن مفهوم محله و تبعات منفی اجتماعی و اقتصادی و جذب جمعیت از شهرهای اطراف شده است. این کارشناسان معتقدند به دلیل موقعیت قرارگیری این برج ها و مشرف بودن آنها به دریاچه، هزینه خرید و اجاره واحد مسکونی در این برج ها و به نسبت آن دیگر ساختمان های منطقه بالا رفته است و بنابراین طبیعی است که دیگر نمی توان انتظار جابه جایی جمعیت از بافت فرسوده تهران به این منطقه را داشت، و این موضوع در راستای اهداف تعیین شده مدیران شهری در هنگام توسعه این منطقه نبوده و از این جهت می توان گفت که تصمیمات مدیران شهری تهران در توسعه فضای شهری در این منطقه، پرمخاطره بوده است و احتمالا در سال های آینده تبعات مخرب آن بیشتر رخ نمایی خواهد کرد.
لینک کوتاه :https://upna.ir/?p=111259
