دانشمندان دانشگاه آکسفورد نخستین شبکیه مصنوعی نرم در دنیا را تولید کردند.
به نقل از گیزمگ، این تیم علمی مدعی است درصد یکپارچه شدن این ایمپلنت در بدن انسان بالاست.
آنها امیدوارند بتوانند از این ابزار برای بازیابی بینایی افرادی استفاده کنند که از دژنراسیون ماکولای مرتبط با سن و رتینیت پیگمنتوزا (RP)رنج می‌برند. دژنراسیون مالاکو، شایع‌ترین عامل نابینایی در دنیاست و رتینت پیگمنتوزا نیز نوعی بیماری ارثی است که باعث اختلال شدید در بینایی می‌شود.
شبکیه، بافتی است که به نور حساس بوده و در پشت چشم واقع شده است. این عضو، نور را دریافت کرده و آن را به سیگنال‌های الکتریکی تبدیل می‌کند؛ سیگنال‌ها به نوبه خود نورونها را تحریک و نوعی واکنش در مغز ایجاد می‌کنند و مغز هم، سیگنال‌ها را به تصویر تبدیل می‌کند.
با این حال در بیماری‌هایی مانند دژنراسیون ماکولای مرتبط با سن و رتینیت پیگمنتوزا، سلول‌های حسگر نور موجود در شبکیه تا حد زیادی نابود می‌شوند و با گذر زمان بینایی فرد مختل می‌شود.
ایمپلنت‌های شبکیه موجود در بازار، نویدی برای بازیابی بینایی با استفاده از ابزارهای پروتز هستند. این ابزارها نور را دریافت کرده و آن را به سیگنال‌های الکتریکی تبدیل می‌کنند. سیگنال‌ها سپس نورون‌های موجود در شبکیه را تحریک می‌کنند به طوری که مغز بتواند تصاویر را شکل دهد.
به گفته ونسا رسترپو شیلد، رهبر تیم تحقیقاتی، چشم انسان بی‌نهایت حساس است و به همین دلیل اشیای خارجی مانند ایمپلنت‌های فلزی شبکیه می‌توانند به آن آسیب رسانده و موجب التهاب یا ایجاد خراش در چشم شوند. با این حال، ایمپلنت مصنوعی زیستی جدید، نرم و مبتنی بر آب بوده و تا حد زیادی دوستدار محیط چشم است. این ایمپلنت تا حد زیادی شبیه بافت شبکیه انسان است.
شبکیه مصنوعی دولایه‌ای جدید، تا حد زیادی شبیه شبکیه واقعی عمل می‌کند و از هیدروژل و پروتئین‌های مجهز به غشای سلولی تشکیل شده است.
این ابداع، مراحل آزمایشگاهی را از سر گذرانده و دانشمندان در گام بعدی آن را قادر خواهند ساخت به رنگ‌های مختلف و سپس به اشکال و نمادها واکنش نشان دهد.
حق اختراع این فناوری ثبت شده و محققان به دنبال آزمایش آن بر روی حیوانات و سپس انجام آزمایشهای بالینی بر روی انسان هستند.
جزئیات این دستاورد علمی در Scientific Reports منتشر شد.
منبع: ایسنا
