نشست ۱۷۴ اوپک در وین، برای ایران اهمیت ویژه‌ای داشت. این نشست پس از خروج آمریکا از برجام تشکیل می‌شد و می‌توانست تاثیر زیادی در نحوه فروش و قیمت نفت ایران در صورت تشدید تحریم‌های آمریکا داشته باشد. بیژن زنگنه وزیر نفت ایران به همراه تیم همراه خود، چند روز پرفشار را پشت سر گذاشت تا در نهایت مدل پیشنهادی ایران با وجود رکب روس ها به تصویب برسد.
نشست ۱۷۴ اوپک در وین، برای ایران اهمیت ویژه‌ای داشت. این نشست پس از خروج آمریکا از برجام تشکیل می‌شد و می‌توانست تاثیر زیادی در نحوه فروش و قیمت نفت ایران در صورت تشدید تحریم‌های آمریکا داشته باشد.
به گزارش یوپنا به نقل از «انتخاب»، هدف آمریکا افزایش یک میلیون بشکه‌ای تولید نفت بود.
بیژن زنگنه وزیر نفت ایران به همراه تیم همراه خود، چند روز پرفشار را پشت سر گذاشت. در میانه راه آنها با رکب روسیه مواجه شدند. این موضوع با واکنش زنگنه همراه بود که گفت: روسیه عضو اوپک نیست؛ بنابراین ابتدا باید اعضا، خود به توافقی دست یابند و سپس با روسیه به توافق برسند.
مسکو با ریاض بر سر افزایش یک و نیم میلیون بشکه هم به توافق رسید، اما در نهایت تیم ایرانی، با همراه کردن سه کشور عراق، الجزایر و ونزوئلا، طرح اولیه را کنار گذاشت و پیشنهاد خود که ادامه توافق کاهش عرضه، بود را به تصویب رساند. بر این اساس، اگرچه به صورت اسمی یک میلیون بشکه به تولید اوپک اضافه شد، اما با توجه به عدم توانایی کشورها، عملا این افزایش کمتر از ۷۰۰ هزار بشکه خواهد بود. از سوی دیگر، ایران می‌تواند در صورت تشدید تحریم‌های آمریکا، امیدوار باشد که سهمیه اش در اوپک حفظ خواهد شد.
مدل پیشنهادی ایران این بود که توافق نوامبر ۲۰۱۶ با سطح پایبندی ۱۰۰ درصدی به جای ۱۵۰ درصدی معتبر بماند.
در نهایت زنگنه با استفاده از ابزار دیپلماتیک از جمله همراه کردن عراق، ونزوئلا و الجزایر،تأکید بر عدم استفاده سیاسی از نفت، همچنین مذاکره با وزیر نفت عربستان سعودی در نهایت به پیروزی نفتی ایران در اوپک دست یافت که نتیجه اش – «افزایش تولید نفت که عملا کمتر از ۷۰۰هزار بشکه است، – حفظ سهم ایران در صورت تحریم آمریکا، – جبران کاهش تولید هر یک از اعضاء با مذاکره» است.
