«شب ادراری»، اختلالی است که در برخی کودکان دیده می شود. در این اختلال، کودک کنترل خود را از دست داده و بدون اراده، خود را خیس می‌کند. توصیه می شود والدین به جای تنبیه، از قصه گویی برای درمان «شب ادراری» کودک استفاده کنند.
وی افزود: مراقبان کودک به ویژه والدین او باید توجه کنند که کودک را تنبیه بدنی یا کلامی نکنند چرا که کودک دوست دارد همیشه مورد تشویق قرار گیرد و هر گونه رفتار نادرست والدین و اطرافیان با او می‌تواند وضعیت کودک را وخیم‌تر کند.
همایونیان ادامه داد: برای درمان شب ادراری ابتدا باید کودک را نزد فوق تخصص کلیه اطفال برده تا در صورت وجود مشکل فیزیولوژیکی، آن را برطرف کنیم در صورتی که کودک به لحاظ فیزیولوژیکی مشکلی ندارد باید از منظر روانی شب ادراری را بررسی کنیم که این مهم توسط روانشناس یا روانپزشک کودک یا نوجوان صورت می‌گیرد.
رابطه ترس و شب ادراری
این روانشناس کودک، گفت: ترس می‌تواند موجب شب ادراری کودک شود گاهی کودک با دیدن نزاع و مشاجره والدین، فیلم‌ها و تصاویر خشن یا هر موقعیت ترسناک دچار شب‌ادراری می‌شود. همچنین ممکن است شب ادراری کودک برای او عادت شود و تا سنین بزرگسالی نیز ادامه یابد.
توصیه‌هایی به والدین برای درمان شب ادراری کودک
وی اظهار داشت: توصیه می‌شود برای جلوگیری از شب ادراری کودک، ۲ ساعت قبل از خواب از مصرف نوشیدنی پرهیز شود، قبل از خواب تخلیه ادرار صورت گیرد و سرویس بهداشتی، لباس و رختخواب کودک تمیز و خوشبو باشد چرا که نظافت و بوی خوش در کنترل شب ادراری مؤثر است زیرا کودک به لحاظ روانی دوست ندارد تا لباس و رختخواب تمیز و خوشبوی خود را خیس کند.
همایونیان گفت: والدین می‌توانند برای کودک خود قصه بگویند و طی قصه کودکی که تمیز و خوشبو است را شخصیت اصلی قرار دهند تا کودک با او همزاد پنداری کند. همچنین توصیه می‌شود والدین موقع قصه گفتن دستان کودک را بگیرند و به او بگویند که همیشه کنار کودک هستند این موضوع به لحاظ روانی به کودک قدرت می‌دهد.
تشک‌های کنترل ادرار به هیچ‌وجه توصیه نمی‌شود
این متخصص حوزه سلامت روان درباره تشک‌هایی که برای کنترل ادرار ساخته شده‌اند، گفت: به هیچ‌وجه این تشک‌ها توصیه نمی‌شود زیرا صدای زنگ آن ها می‌تواند کودک را شرطی کند. نکته‌ای که در جلوگیری از شب ادراری کودک مؤثر به نظر می‌رسد آموزش کنترل ادرار است.
وی خاطرنشان کرد: هر اختلال، دورهای است و والدین باید برای درمان صبور باشند از طرفی نباید تفاوت‌های فردی در کودکان را فراموش کرد و انتظار داشت تا همه کودکان مانند یکدیگر باشند ممکن است کودکی در دورهای کوتاه‌تر و کودکی دیگر در دورهای طولانی‌تر درمان شود.
گفت و گو: ژیلا آهنگرزاده
انتهای پیام
