پرنده کاواساکی؛ ویژه جنگ الکترونیک!(+عکس)

به گزارش یوپنا؛ شرکت صنایع سنگین فضانوردی کاواساکی از زیرمجموعه‌های شرکت مادر صنایع سنگین کاواساکی (KHI) محسوب می‌شود که در زمینه تولید هواپیما، سیستم‌های فضایی، سیستم‌های شبیه‌ساز، موتور جت، موشک و تجهیزات الکترونیک فعالیت دارد و آژانس تحقیقات فضایی ژاپن به صورت مستقیم با آن همکاری می‌کند.

طی دهه‌های اخیر فعالیت کاواساکی در زمینه تولید هواپیما بسیار گسترش یافته است و هم‌اکنون وزارت دفاع ژاپن انواع مختلف پرنده‌های آهنین مورد نیاز خود از جمله T-4، P-3C، XP-1 و XC-2 را از کاواساکی خریداری می‌کند. این شرکت در بخش فعالیت‌های تجاری گام‌های گسترده برداشته است و در قالب طرح‌های مشترک، با شرکت‌های بزرگ تولیدکننده هواپیما محصولات مختلف را به تولید می‌رساند که از جمله آنها می‌توان به ساخت قطعات جانبی برای هواپیماهای بوئینگ ۷۶۷، ۷۷۷ و ۷۸۷، و امبرائر ۱۷۰/۱۷۵ و ۱۹۰/۱۹۵ اشاره کرد.

با همه این توضیحات، یکی از مهم‌ترین محصولاتی که مرکز تولید هواپیماهای کاواساکی در تاریخ فعالیت‌های خود ارایه داد C-1 نام داشت که نخستین پرنده ترابری تاکتیکی ساخت ژاپن پس از جنگ جهانی دوم بود.

هواپیمای C-1 کاواساکی

هواپیمای C-1 که نخستین پرواز موفق خود را در تاریخ ۱۲ نوامبر ۱۹۷۰ انجام داد، در اصل یک پرنده نظامی ترابری کوتاه‌برد دو-موتوره بود که توسط نیروی هوایی ژاپن مورد استفاده قرار می‌گرفت.

سال ۱۹۶۶ میلادی بخش JASDF نیروی هوایی ژاپن که وظیفه گشت‌زنی و محافطت از حریم هوایی این کشور را برعهده داشت به کمک «C-46 کوماندو» فعالیت‌های خود را دنبال می‌کرد که پرنده مذکور در اصل یک هواپیمای بازنشسته بر اساس طراحی آمریکای بود و پیش از پایان جنگ جهانی دوم به تولید انبوه رسیده بود. اگرچه این هواپیما در زمان فعالیت‌ خود قابلیت‌های فراوانی ارایه می‌کرد، ولی در مقابل هواپیماهای جدیدتر از جمله «لاکهید C-130 هرکولس» حرفی برای گفتن نداشت و سرانجام تصمیم بر آن شد ژاپن هواپیمایی را در اختیار بگیرد که طراحی و تولید آن را به صورت داخلی انجام دهد.

دولت ژاپن برای دستیابی به این هدف با «کارخانه هواپیماسازی نیهون» که در اصل یک کنسرسیوم متشکل از چندین شرکت بزرگ بود وارد همکاری شد و در آن زمان شرکت مذکور به مدت چهار سال هواپیمای مسافربری YS-11 را تولید می‌کرد. کارخانه هواپیماسازی نیهون پس از انجام بررسی‌های لازم «صنایع سنگین کاواساکی» را به عنوان پیمانکار اصلی خود معرفی کرد و بر این اساس هواپیمای جدید توسط همین شرکت نامگذاری شد. از نوامبر ۱۹۷۰ به بعد که نخستین پرواز موفق C-1 انجام شد، این محصول به عنوان هواپیمای ترابری نظامی برای کارخانه هواپیماسازی نیهون مورد استفاده قرار گرفت.

سیاست ژاپن در دوره زمانی مذکور این بود که تجهیزات نظامی می‌بایست بسیار دقیق ساخته شوند و بر این اساس تاکیدی بر استفاده از قابلیت‌های تهاجمی در آنها وجود نداشت. بنابراین حداکثر برد این هواپیما کاهش یافت تا برد عملیاتی آن داخل مرزهای ژاپن افزایش یابد. زمانی که دولت آمریکا منطقه اوکیناوا را با صدها جزیره به وسعت ۱۰۰۰ کیلومتر به ژاپن پس داد، محدودیت‌های C-1 نمایان شد و این هواپیما قادر نبود در جنوبی‌ترین نقطه ژاپن خود را به دورافتاده‌ترین جزایر اوکیناوا برساند. همین مسئله کاهش تولید هواپیمای مذکور را باعث شد.

هواپیمای ترابری C-1 کاواساکی از سال ۱۹۷۴ میلادی به صورت عملیاتی مورد استفاده قرار گرفت و پس از آن مدل C-2 با برد بیشتر طراحی شد که قرار بود بیست دستگاه نخست آن تا سال ۲۰۱۴ میلادی به آسمان برود. در تاریخ ۳۰ ژوئن ۲۰۱۶ سرانجام نخستین مدل هواپیمای C-2 با نام ۶۸-۱۲۰۳ در اختیار مرکز توسعه هوایی و آزمایش‌های نظامی ژاپن قرار گرفت و در مجموعه هوایی گیفو نخستین بررسی‌های عملیاتی روی آن انجام شد.

مهم‌ترین مشخصات هواپیمای C-1 کاواساکی را می‌توان به قرار زیر معرفی کرد:

– سرنشین: ۵ نفر (خلبان، کمک خلبان، ناوبر، مهندس پرواز، لُودمَستر)

– ظرفیت: ۶۰ سرباز، ۴۵ چترباز، ۳۶ بیمار به همراه پزشک، یا بار

– طول: ۲۹٫۰۰ متر

– طول بال‌: ۳۰٫۶۰ متر

– ارتفاع: ۹٫۹۹ متر

– سطح بال: ۱۲۰٫۵ متر مربع

– وزن خالی: ۲۳۳۲۰ کیلوگرم

– حداکثر وزن هنگام برخاستن از سطح زمین: ۳۸۷۰۰ کیلوگرم

– موتور: ۲ موتور «پرات و ویتنی جِی‌تی‌۸‌دی-ام-۹ توربوفَن» ساخت شرکت میتسوبیشی، هر یک از موتورها مجهز به توان ۶۴٫۵ کیلونیوتن

– حداکثر سرعت: ۸۰۶ کیلومتر بر ساعت در ارتفاع ۷۶۲۰ متر با میانگین وزن ۳۵۴۵۰ کیلوگرم

– سرعت کروز: ۶۵۷ کیلومتر بر ساعت در ارتفاع ۱۰۶۷۰ متری با میانگین وزن ۳۵۴۵۰ کیلوگرم

– برد: ۱۳۰۰ کیلومتر (حداکثر ظرفیت ترابری)

– حداکثر ارتفاع پرواز: ۱۱۶۰۰ متر

– نرخ صعود: ۱۷٫۸ متر بر ثانیه

مهم‌ترین مشخصات هواپیمای C-1 کاواساکی را می‌توان به قرار زیر معرفی کرد:

– سرنشین: ۵ نفر (خلبان، کمک خلبان، ناوبر، مهندس پرواز، لُودمَستر)

– ظرفیت: ۶۰ سرباز، ۴۵ چترباز، ۳۶ بیمار به همراه پزشک، یا بار

– طول: ۲۹٫۰۰ متر

– طول بال‌: ۳۰٫۶۰ متر

– ارتفاع: ۹٫۹۹ متر

– سطح بال: ۱۲۰٫۵ متر مربع

– وزن خالی: ۲۳۳۲۰ کیلوگرم

– حداکثر وزن هنگام برخاستن از سطح زمین: ۳۸۷۰۰ کیلوگرم

– موتور: ۲ موتور «پرات و ویتنی جِی‌تی‌۸‌دی-ام-۹ توربوفَن» ساخت شرکت میتسوبیشی، هر یک از موتورها مجهز به توان ۶۴٫۵ کیلونیوتن

– حداکثر سرعت: ۸۰۶ کیلومتر بر ساعت در ارتفاع ۷۶۲۰ متر با میانگین وزن ۳۵۴۵۰ کیلوگرم

– سرعت کروز: ۶۵۷ کیلومتر بر ساعت در ارتفاع ۱۰۶۷۰ متری با میانگین وزن ۳۵۴۵۰ کیلوگرم

– برد: ۱۳۰۰ کیلومتر (حداکثر ظرفیت ترابری)

– حداکثر ارتفاع پرواز: ۱۱۶۰۰ متر

– نرخ صعود: ۱۷٫۸ متر بر ثانیه

برای جنگ الکترونیک قابلیت‌های دیگر از جمله هدایت نفرات، موشک‌ها، و دستگاه‌های الکترونیک هم در نظر گرفته شده است و EC-1 یک هواپیمای مجهز برای آموزش خدمه در حوزه عملیاتی جنگ الکترونیک است.

دو هواپیما C-1 و EC-1 از نظر ابعاد کاملا مشابه یکدیگر ساخته شده‌اند و تنها تفاوت در شکل ظاهری آنها به دماغه EC-1 مربوط می‌شود که بزرگتر و پهن‌تر ساخته شده است و البته از نظر امکانات داخلی، مدل اصلاح شده قابلیت‌های اختصاصی در حوزه جنگ الکترونیک را در خود جا داده است.

منبع: عصر ایران