سم‌سفید افسانه نیست؛ قند خطر سرطان را تشدید می‌کند

به گزارش پرسنا به نقل از سیناپرس،تمامی سلول ها در بدن انسان به انرژی نیاز دارند و این انرژی را از قند موجود در موادغذایی که مصرف می کنیم، تأمین می کنند. سلول های سرطانی هم برای رشد، به قند نیاز دارند، اما مصرف گلوکز توسط آنها بسیار بیشتر از سلول های سالم است.

این تأثیر که به نام اثر واربورگ (Warburg effect) شناخته می شود، احتمالا با نرخ رشد سریع سلول های سرطانی در ارتباط است. تعیین این نکته که آیا اثر واربورگ یک نشانه یا علت بروز سرطان است، بسیار دشوار است.

پیش بینی می شود که رشد سلول های سرطانی از طریق محروم کردن آنها از قند، متوقف می شود، اما مشکل اینجاست که روشی برای قطع دسترسی سلول های سرطانی به قند در عین عرضه آن به سلول های سالم وجود ندارد.

به همین دلیل است که مکانیسم بیولوژیکی در پس افزایش متابولیسم گلوکز حائز اهمیت بوده و می تواند کلید گرسنه نگه داشتن سلول های سرطانی باشد.

ارتباط بین مصرف قند و سرطان از مدت ها قبل شناسایی شده است، اما نحوه عملکرد آن دقیقا مشخص نیست. مطالعه اخیر، بر تأثیر متابولیکی که بیش از ۹۰ سال از شناخت و درک آن می گذرد، متمرکز بود.

یوهان تولاین (Johan Thevelein) محقق ارشد دانشگاه کاتولیک لون (KU Leuven) گفت: در این پژوهش نشان دادیم که چگونه مصرف بیش از اندازه قند توسط سلول های سرطانی، منجر به چرخه حیرت انگیز تحریک مداوم رشد و توسعه این سلول ها می شود. بنابراین می توانیم رابطه میان تقویت اثر واربورگ و تهاجمی شدن تومور را توضیح دهیم. این نتایج، پایه ای برای تحقیقات دقیق تر و متمرکزتر در این حوزه هستند.

در این مطالعه از سلول های مخمر استفاده شد و به طور خاص، خانواده ژن Ras – خانواده ای از ژن ها که در تمامی سلول های حیوانی و سلول های سرطانی انسانی وجود دارند – مورد بررسی قرار گرفت. مطالعه جهش های ژن Ras در مخمر، ابزار بسیار مفیدی برای تحقیقات سرطان است.تولاین تأکید کرد: با بررسی مخمر مشاهده کردیم که تخریب قند از طریق فروکتوز متوسط ۱٫۶- بیوفسفات با فعال شدن پروتئین های Ras مرتبط است که باعث تحریک تکثیر مخمر و سلول های سرطانی می شود.

محققان براین باورند، مخمر که دارای هجوم غیرمنتظره گلوکز است، باعث بیش از اندازه فعالیت پروتیئن های Ras شده و این امکان را برای سلول ها فراهم می کند تا با سرعت بیشتری رشد کنند.

تولاین افزود: یافته های این مطالعه برای شناسایی علت اصلی اثر واربورگ کافی نیست و به تحقیقات بیشتری در این زمینه نیاز است.

نتایج این پژوهش در مجله Nature Communications منتشر شد.