تعریق بیش از حد نشانه چیست؟

به گزارش یوپنا به نقل از عصرایران، تعریق بیش از اندازه می‌تواند افرادی که از این شرایط رنج می‌برند را هنگام دست دادن با دیگران خجالت زده کند و در شرایطی که دلیلی برای تعریق وجود ندارد می‌تواند موجب خیس شدن لباس‌های آن‌ها شود. در ادامه چند نکته که باید درباره این شرایط بدانید و چگونگی مدیریت آن ارائه شده اند.
هایپرهیدروزیس اغلب با تعریق در کف دست‌ها آغاز می‌شود

تعریق بیش از اندازه کف دست‌ها و کف پا‌ها (پالموپلانتار هایپرهیدروزیس) می‌تواند به طور متوسط از حدود سن ۱۳ سالگی آغاز شود. این شرایط می‌تواند احساس خجالت از دست دادن با دیگران یا حتی روابط عاشقانه را موجب شود.

همچنین، تعریق بیش از اندازه می‌تواند قسمت زیربغل را تحت تاثیر قرار دهد که به نام هایپرهیدروزیس زیربغلی شناخته می‌شود، اما این شرایط به طور معمول تا پس از نوجوانی رخ نمی‌دهد. تعریق کف دست‌ها می‌تواند مشکلات جدی‌تر را مانند دشواری در به دست گرفتن قلم یا فرمان خودرو را موجب شود.

دو نوع هایپرهیدروزیس وجود دارند

هایپرهیدروزیس را می‌توان به دو دسته اصلی تقسیم کرد، که شامل اولیه (یا کانون اولیه) و ثانویه می‌شوند. نوع اولیه در نتیجه تحت تاثیر قرار گرفتن اعصابی که غدد عرق را کنترل می‌کنند و فعالیت بیش از اندازه این غدد شکل می‌گیرد.

نوع ثانویه کمتر شایع است، اما می‌تواند نشانه‌ای از مشکلی جدی باشد. این نوع از تعریق بیش از حد در نتیجه یک مشکل پزشکی زمینه‌ای مانند دیابت، یائسگی، مشکلات تیروئید، و حتی برخی سرطان‌ها شکل می‌گیرد. نوع ثانویه می‌تواند از عوارض جانبی مصرف برخی دارو‌ها نیز باشد. اگر درباره تعریق بیش از اندازه نگران هستید، بهترین گزینه مراجعه به پزشک و بررسی دقیق شرایط است.

تعریق بیش از اندازه می‌تواند ژنتیکی باشد

برخی بر این باورند که تعریق بیش از اندازه ممکن است ارثی باشد، اما دلایل احتمالی دیگر برای ابتلا به نوع ثانویه را ارائه نمی‌کنند.

پیوند با ژنتیک ممکن است نادیده گرفته شده باشد، زیرا بسیاری از اعضای یک خانواده ممکن است به این شرایط مبتلا باشند، اما متاسفانه در نتیجه احساس خجالت، افراد بسیاری هیچگاه درباره این مشکل با یکدیگر صحبت نمی‌کنند. اگر این مشکل در خانواده شما وجود دارد، به اشتراک گذاشتن اطلاعات ممکن است به تسریع پژوهش درباره پیوند‌های ژنتیکی و احتمال یافتن یک روش درمان کمک کند.

به یک محرک نیازی ندارد

دلایل مختلفی ممکن است زمینه ساز تعریق در بیماران مبتلا به هایپرهیدروزیس شوند، که از آن جمله می‌توان به دست دادن با دیگران، آب هوای گرم یا مرطوب، پوشیدن لباس گرم در آب و هوای سرد، مصاحبه‌های شغلی، و صحبت در مکان‌های عمومی اشاره کرد.

اما به این نکته نیز اشاره می‌شود که تعریق بیش از حد به یک محرک نیازی ندارد. در حقیقت، افراد مبتلا به این شرایط به دلیل این که عصبی هستند، عرق نمی‌کنند، بلکه آن‌ها عصبی هستند، زیرا عرق می‌کنند.

هایپرهیدروزیس می‌تواند بر انتخاب‌های زندگی تاثیرگذار باشد

هایپرهیدروزیس چیزی فراتر از یک شرایط جسمانی است و احساس خجالتی که از این شرایط در فرد شکل می‌گیرد می‌تواند راهنمای وی در برنامه‌های خود باشد. تعریق بیش از اندازه می‌تواند چنان خجالت آور باشد که موجب اضطراب، و رفتار‌های پنهانی شود، و آرزو‌های تحصیلی و انتخاب‌های کاری را تحت تاثیر قرار دهد.

تعریق بیش از حد حتی می‌تواند شنا کردن را به تنها انتخاب ورزشی برای افرادی که از این شرایط رنج می‌برند، تبدیل کند و همچنین به این نکته اشاره می‌شود که تعریق زیاد چگونه می‌تواند نابودی کفش‌های چرمی را موجب شود.

روش‌های درمانی برای هاپیرهیدروزیس وجود دارند

عدم درمان هایپرهیدروزیس می‌تواند به معنای آن باشد که در طول زندگی خود با این شرایط همراه خواهید بود. اما روش‌های پزشکی و غیر پزشکی برای کمک به مدیریت علائم آن وجود دارند.

به عنوان مثال، ضد تعریق‌های بدون نسخه حاوی آلومینیوم کلرید می‌توانند در صورت شکست محصولات دیگر برای مقابله با تعریق بیش از حد استفاده شوند. همچنین، شما می‌توانید با پزشک خود درباره تجویز ضد تعریق‌های حاوی آلومینیوم کلرید هگزاهیدرات صحبت کنید.

از دیگر روش‌های درمانی می‌توان به دارو‌هایی که برای کاهش تعریق استفاده می‌شوند (آنتی کولینرژیک ها)، بوتاکس (برای تعریق بیش از اندازه زیر بغل)، لیزر برای تخریب غدد عرق زیر بغل، و عمل جراحی به نام سمپاتکتومی توراسیک به عنوان آخرین راه حل موجود اشاره کرد.